Bringing the Thunder: The Missions of a World War II B-29 Pilot in the Pacific

بمب افکن B-29 ساخته شده بود تا در هوای سرد و رقیق اوج بگیرد و بار عظیم بمب خود را از ارتفاعات چنان پرتاب کند که ممکن است خدمه هرگز اهداف خود را از میان ابرهای زیرین نبینند. با بن رابرتسون، خلبان فرمانده یکی از چهار بمب افکن موتوری که ژاپن را در یک کمپین بمباران بی وقفه در اقیانوس آرام به زانو درآورد، خیلی خوب بود. هنگامی که ژنرال لی می به B-29 ها دستور داد تاکتیک ها را از بمباران های نور روز و در ارتفاع بالا به دویدن های شبانه و سطح پایین تغییر دهند، نگرش بن تغییر کرد. چیزی که زمانی خطرناک تلقی می شد - بمباران ژاپن - اکنون بیشتر شبیه خودکشی به نظر می رسید.

The B-29 bomber was made to soar in thin, cold air, dropping its massive bomb load from heights so great that the crews might never see their targets through the clouds below. That was just fine with Ben Robertson, pilot in command of one of the big four engine bombers hammering Japan to its knees in a nonstop bombing campaign in the Pacific. When General LeMay ordered the B-29s to switch tactics from daylight, high-altitude bombing runs to nighttime, low-level runs, Ben's attitude changed. What was once seen as simply dangerous--bombing Japan--now seemed a whole lot more like suicide.