Briefe zur Wellenmechanik

یک نظریه فیزیکی بزرگ مانند مکانیک موجی شرودینگر، اگر ارزش خود را ثابت کند، وجودی غیرشخصی به خود می گیرد، کاملاً از مبدع خود جدا می شود و در نهایت امری مسلم تلقی می شود. کشمکش‌های درونی، امیدها و ناامیدی‌های ناشی از ایجاد آن، و تمام جوانب مثبت و منفی واکنش‌های معاصران را فراموش می‌کند. این جنبه شخصی تر را می توان زنده کرد اگر نامه هایی مانند آنهایی که در اینجا تکثیر شده از آن دوره موجود باشد. بیوه شرودینگر، خانم آنماری شرودینگر، آرزو کرد که مکاتبات همسرش در مورد مکانیک امواج در چارچوب نوشته‌های آکادمی علوم اتریش منتشر شود و در نتیجه در دسترس یک حلقه علمی بزرگتر قرار گیرد. او به امضاء كننده زير، كارشناس ارشد فيزيكدان اتريشي، رجوع كرده و از او خواسته است كه خواسته او را به اطلاع آكادمي برساند. در جلسه کلاس ریاضی و علمی فرهنگستان در 25 ژانویه 1962، پیشنهادی در مورد انتشار نامه ها به اتفاق آرا و با تشکر شادمانی پذیرفته شد. ویرایش به امضاکننده زیر سپرده شد.

Eine große physikalische Theorie wie die Schrödingersche Wellenmechanik nimmt, wenn sie sich bewährt, mit der Zeit ein unpersönliches, von ihrem Urheber ganz losgelöstes Eigendasein an und wird schließlich als selbstverständlich hingenommen. Man vergißt da, mit wieviel inneren Kämpfen, Hoffnungen und Ent­ täuschungen ihre Entstehung verbunden war, und all das Für und Wider in den Reaktionen der Zeitgenossen. Diese mehr persönliche Seite kann wieder zum Leben erweckt werden, wenn Briefe wie die hier wiedergegebenen aus jener Zeit vorhanden sind. Schrödingers Witwe, Frau Annemarie Schrödinger, hegte den Wunsch, der die Wellenmechanik betreffende Briefwechsel ihres Gatten möge im Rahmen der Schriften der Österreichischen Aka­ demie der Wissenschaften veröffentlicht und so einem größeren wissenschaftlichen Kreise zugänglich gemacht werden. Sie hat sich an den Unterzeichneten, den Senior der österreichischen Physiker, mit dem Ersuchen gewandt, er möge ihren Wunsch der Akademie zur Kenntnis bringen. Ein die Publikation der Briefe betreffender An­ trag wurde in der Sitzung der mathematisch-naturwissenschaftlichen Klasse der Akademie am 25. Januar 1962 einstimmig und mit freu­ diger Dankbarkeit angenommen; die Redaktion wurde dem Unter­ zeichneten anvertraut.