Bridging Educational Leadership, Curriculum Theory and Didaktik: Non-affirmative Theory of Education

این کتاب تحت مجوز CC BY 4.0 دسترسی آزاد است.

این جلد نیاز به زمینه مشترکی را که مطالعات رهبری، نظریه برنامه درسی و Didaktik را پیوند می‌دهد، استدلال می‌کند. این نظریه یک نظریه آموزش غیر تأییدی و مفاهیم اصلی آن را همراه با نهادگرایی گفتمانی به عنوان ابزاری تحلیلی برای پل زدن این زمینه ها پیشنهاد می کند. این مقاله با مفاهیم چارچوب نظری منسجم خود برای تحقیقات تجربی آینده به پایان می‌رسد.

سیاست‌های نئولیبرالی اخیر و شیوه‌های حکمرانی فراملی به تنش‌های جدید در آموزش دولت ملت اشاره دارد. این چالش ها بر حاکمیت، رهبری و برنامه درسی تأثیر می گذارد و شامل تغییراتی در اهداف و ارزش هایی است که مستلزم انسجام است. با این حال، حوزه‌های سنتی متفاوت رهبری آموزشی، نظریه برنامه درسی و دیداکتیک، هم از نظر رویکردهای نظریه و نظریه‌پردازی در ایالات متحده، اروپا و آسیا، و هم از نظر روش‌هایی که این سنت‌های نظری در طول زمان به مطالعات تجربی اطلاع داده‌اند، به طور جداگانه توسعه یافته‌اند. یک جنبه دیگر این است که نظریه آموزش مدرن در رابطه با آموزش دولت ملت توسعه یافته است، که در این بین، به دلیل مسائل «جهانی وطن گرایی» پیچیده تر شده است. این جلد به بررسی وضعیت فعلی امور و پرداختن به مسائل مربوطه می پردازد. با انجام این کار، فضایی برای گفتگوی تازه و متفکرانه برای بازاندیشی و نظریه‌پردازی مجدد این سنت‌ها با تئوری آموزش غیر تأییدی که فراتر از دیدگاه‌های بازتولید اجتماعی و تحول اجتماعی است، باز می‌کند.

This book is open access under a CC BY 4.0 license.

This volume argues for the need of a common ground that bridges leadership studies, curriculum theory, and Didaktik. It proposes a non-affirmative education theory and its core concepts along with discursive institutionalism as an analytical tool to bridge these fields. It concludes with implications of its coherent theoretical framing for future empirical research.

Recent neoliberal policies and transnational governance practices point toward new tensions in nation state education. These challenges affect governance, leadership and curriculum, involving changes in aims and values that demand coherence. Yet, the traditionally disparate fields of educational leadership, curriculum theory and Didaktik have developed separately, both in terms of approaches to theory and theorizing in USA, Europe and Asia, and in the ways in which these theoretical traditions have informed empirical studies over time. An additional aspect is that modern education theory was developed in relation to nation state education, which, in the meantime, has become more complicated due to issues of ‘globopolitanism’. This volume examines the current state of affairs and addresses the issues involved. In doing so, it opens up a space for a renewed and thoughtful dialogue to rethink and re-theorize these traditions with non-affirmative education theory moving beyond social reproduction and social transformation perspectives.