Breaking the Frames: Anthropological Conundrums

این کتاب استدلال می‌کند که شکستن و بازسازی چارچوب‌های تحلیل، زمینه‌ساز تاریخ نظریه‌پردازی در انسان‌شناسی است. پاملا جی استوارت و اندرو جی استراترن خاطرنشان می کنند که این شیوه تحلیل خطر ایجاد دوگانگی های بیش از حد ضروری بین دیدگاه ها را به همراه دارد. نویسندگان از رویکردی ذهن‌آمیز، ظریف و مردم‌محور برای همه نظریه‌پردازی‌ها حمایت می‌کنند - رویکردی که از رویکردهای کل سیستمی (-ایسم‌ها) اجتناب می‌کند و پیشنهاد می‌کنند که نظریه باید به طور قاطعانه با قوم‌نگاری مرتبط باشد. انسان‌شناسی ذهن‌آمیز، همانطور که این کتاب پیش‌بینی می‌کند، یک نظریه خاص نیست، بلکه یک آرزوی فلسفی برای این رشته به‌عنوان یک کل است.

This book argues that the breaking and re-making of frames of analysis underlie the history of theorizing in anthropology. Pamela J. Stewart and Andrew J. Strathern note that this mode of analysis risks fabricating over-essentialized dichotomies between viewpoints. The authors advocate a mindful, nuanced, people-centered approach to all theorizing-one that avoids total system approaches (-isms) and suggest that theory should relate cogently to ethnography. Mindful anthropology, as this book envisages it, is not a specific theory but a philosophical aspiration for the discipline as a whole.