Bread and Circuses: Theories of Mass Culture As Social Decay

Bread and Circuses که با نشاط و به خوبی نوشته شده است، نظریه هایی را تحلیل می کند که فرهنگ توده را یا به عنوان نشانه یا علت انحطاط اجتماعی تلقی می کنند. با بحث در مورد بسیاری از تأثیرگذارترین و نماینده‌ترین نظریه‌های فرهنگ توده، این نظریه به طور گسترده‌ای از ریشه‌های یونانی و رومی، از مارکس، نیچه، فروید، اورتگا و گاست، تی. اس. الیوت و نظریه‌پردازان مؤسسه فرانکفورت تا مارشال مک لوهان و دانیل را شامل می‌شود. بل، برانتلینگر نسخه‌های بسیاری از کلاسیک گرایی منفی را در نظر می‌گیرد و نشان می‌دهد که چگونه باور به اجتناب‌ناپذیر بودن تاریخی زوال اجتماعی - باوری که امروزه توسط خود رسانه‌های جمعی تداوم یافته است - به دیدگاه غالب فرهنگ توده‌ای در عصر ما تبدیل شده است. برانتلینگر در حالی که از فرهنگ توده‌ای به شکل کنونی آن دفاع نمی‌کند، استدلال می‌کند که دیدگاه فرهنگ ضمنی در کلاسیک گرایی منفی، این سوال را مبهم می‌سازد که چگونه رسانه‌ها می‌توانند به بهترین شکل برای کمک به دستیابی به آزادی و روشنگری بر مبنایی واقعاً دموکراتیک استفاده شوند.

Lively and well written, Bread and Circuses analyzes theories that have treated mass culture as either a symptom or a cause of social decadence. Discussing many of the most influential and representative theories of mass culture, it ranges widely from Greek and Roman origins, through Marx, Nietzsche, Freud, Ortega y Gasset, T. S. Eliot, and the theorists of the Frankfurt Institute, down to Marshall McLuhan and Daniel Bell, Brantlinger considers the many versions of negative classicism and shows how the belief in the historical inevitability of social decay—a belief today perpetuated by the mass media themselves—has become the dominant view of mass culture in our time. While not defending mass culture in its present form, Brantlinger argues that the view of culture implicit in negative classicism obscures the question of how the media can best be used to help achieve freedom and enlightenment on a truly democratic basis.