Bravura: Virtuosity and Ambition in Early Modern European Painting

اولین تاریخ مهم جنبش براوورا در نقاشی اروپایی

سبک نقاشی معروف به bravuraدر قرن شانزدهم ونیز ظهور کرد و در سراسر اروپا گسترش یافت. در طول قرن هفدهم در حالی که جنبش‌های هنری قبلی با کم‌اهمیت جلوه دادن فرآیند خلاقیت، تصویری صیقلی از هنرمند ارائه می‌دادند، براوورا از مواد متمایز، اجرای فضیلت‌آمیز و نمایش نمایشی یک نقاش تجلیل می‌کرد. این منجر به توسعه بیشتر تکنیک‌های نوآورانه و درک عمومی از هنرمند به عنوان یک آکروبات سلاح‌دار، واندرکایند پرشور و شورشی جسور شد. در براوورا، نیکولا سوتور اولین بررسی عمیق براوورا را به عنوان یک پدیده هنری و فرهنگی ارائه می دهد. از طریق تاریخ، ریشه شناسی و تجزیه و تحلیل عمیق آثار نقاشان مهمی مانند فرانسوا بوچر، کاراواجو، فرانسیسکو گویا، فرانس هالز، پیتر پل روبنس، تینتورتو و دیگو ولاسکز، سوتر عناصر کلیدی تعیین کننده غنا و قدرت براوورا را بررسی می کند. br>
Suthor به این می پردازد که چگونه روش های منحصر به فرد و پیشگامانه براوورا - ضربات قلم موی قابل مشاهده، کیاروسکورو تیز، کوتاه کردن شدید بدن، و دیگر اشکال تاکید بصری - باعث می شود بینندگان به شدت لمس هنرمند را احساس کنند. او با بررسی تاریخ ریشه‌شناسی براوورا، پیوندهای این اصطلاح را با شجاعت، جسارت، خودانگیختگی، خودپسندی، و تکبر و همچنین ارتباط آن با شمشیربازی، شمشیرزنی، سرسپردگان، مزدوران و اراذل خیابانی را دنبال می‌کند. ساتر در مورد کیش شخصیت نابغه متجاوز، خودآموخته و ضداجتماعی بحث می کند و روش هایی را که هنرمندان شجاع از طریق نمایش مهارت های خیره کننده خود، به دنبال تشویق و تحسین برآمدند.

مملو از تصاویر گیرا توسط نقاشان در حال آزمایش مرزهای سنتی برتری زیبایی‌شناختی، براوورا سوالات مهمی را در مورد اجرای هنری و معنای خلق هنر مطرح می‌کند.

The first major history of the bravura movement in European painting

The painterly style known as bravura emerged in sixteenth-century Venice and spread throughout Europe during the seventeenth century. While earlier artistic movements presented a polished image of the artist by downplaying the creative process, bravura celebrated a painter’s distinct materials, virtuosic execution, and theatrical showmanship. This resulted in the further development of innovative techniques and a popular understanding of the artist as a weapon-wielding acrobat, impetuous wunderkind, and daring rebel. In Bravura, Nicola Suthor offers the first in-depth consideration of bravura as an artistic and cultural phenomenon. Through history, etymology, and in-depth analysis of works by such important painters as Franҫois Boucher, Caravaggio, Francisco Goya, Frans Hals, Peter Paul Rubens, Tintoretto, and Diego Velázquez, Suthor explores the key elements defining bravura’s richness and power.

Suthor delves into how bravura’s unique and groundbreaking methods―visible brushstrokes, sharp chiaroscuro, severe foreshortening of the body, and other forms of visual emphasis―cause viewers to feel intensely the artist’s touch. Examining bravura’s etymological history, she traces the term’s associations with courage, boldness, spontaneity, imperiousness, and arrogance, as well as its links to fencing, swordsmanship, henchmen, mercenaries, and street thugs. Suthor discusses the personality cult of the transgressive, self-taught, antisocial genius, and the ways in which bravura artists, through their stunning displays of skill, sought applause and admiration.

Filled with captivating images by painters testing the traditional boundaries of aesthetic excellence, Bravura raises important questions about artistic performance and what it means to create art.