Border Law: The First Seminole War and American Nationhood

اولین جنگ سمینول 1816-1818 نقش مهمی در شکل‌دهی چگونگی تعیین مرزهای مکانی و قانونی ایالات متحده در سال‌های اولیه جمهوری داشت. همانطور که دبورا روزن توضیح می دهد، چارچوب قانونی ناشی از جنگ، که ریشه در مفاهیم استثنایی آمریکا، سرنوشت آشکار و نژادپرستی دارد، اساس دکترین مونرو، تصمیم درد اسکات و گسترش ایالات متحده به سمت غرب در طول قرن نوزدهم را ایجاد کرد. در قانون مرزی.

زمانی که نیروهای ژنرال اندرو جکسون به فلوریدا تحت حاکمیت اسپانیا در اواخر دهه 1810 حمله کردند، آنها را تصرف کردند. قلعه ها، شهرهای ویران شده، و اسیر یا کشته شدن اسپانیایی ها، بریتانیایی ها، کریک ها، سمینول ها و مردم آفریقایی تبار. همانطور که روزن نشان می دهد، آمریکایی ها به شدت درباره این اقدامات تهاجمی بحث کردند و سوالات مبرمی را در مورد حقوق زندانیان زمان جنگ، استفاده از دادگاه های نظامی، ماهیت حاکمیت، قوانین عملیات در سراسر مرزهای سرزمینی، اعتبار حملات پیشگیرانه و نقش رقابت در تعیین حقوق قانونی حامیان کمپین های جکسون در فلوریدا مدعی جایگاهی برای ایالات متحده به عنوان عضوی از جامعه دیپلماتیک اروپا شدند و در عین حال بر حوزه نفوذ منطقه ای و قوانین جدید در مورد اعمال قوانین بین المللی تاکید کردند.

توجیهات آمریکایی. برای تهاجمات، که حقوقی را در امتداد خطوط نژادی تخصیص می‌داد و آزادی عمل گسترده‌ای را برای اقدامات فراسرزمینی ایجاد می‌کرد، هویت ملی یکپارچه‌تری ایجاد کرد و سابقه‌ای برای یک سیاست خارجی قاطعانه ایجاد کرد.

The First Seminole War of 1816–1818 played a critical role in shaping how the United States demarcated its spatial and legal boundaries during the early years of the republic. Rooted in notions of American exceptionalism, manifest destiny, and racism, the legal framework that emerged from the war laid the groundwork for the Monroe Doctrine, the Dred Scott decision, and U.S. westward expansion over the course of the nineteenth century, as Deborah Rosen explains in Border Law.

When General Andrew Jackson’s troops invaded Spanish-ruled Florida in the late 1810s, they seized forts, destroyed towns, and captured or killed Spaniards, Britons, Creeks, Seminoles, and African-descended people. As Rosen shows, Americans vigorously debated these aggressive actions and raised pressing questions about the rights of wartime prisoners, the use of military tribunals, the nature of sovereignty, the rules for operating across territorial borders, the validity of preemptive strikes, and the role of race in determining legal rights. Proponents of Jackson’s Florida campaigns claimed a place for the United States as a member of the European diplomatic community while at the same time asserting a regional sphere of influence and new rules regarding the application of international law.

American justifications for the incursions, which allocated rights along racial lines and allowed broad leeway for extraterritorial action, forged a more unified national identity and set a precedent for an assertive foreign policy.