Bonds of Secrecy: Law, Spirituality, and the Literature of Concealment in Early Medieval England (The Middle Ages Series)

راز نگه داشتن در انگلستان اوایل قرون وسطی به چه معنا بود؟ این دوره ای بود که در طی آن تجربه رازداری شدیداً به این باور وابسته بود که خداوند از همه اسرار بشر آگاه است، اما اسرار خدا برای انسان ناشناخته باقی ماند. بنجامین آ. سالتزمن در Bends of Secrecy استدلال می‌کند که این تصور دو طرفه از رازداری و الوهیت عمیقاً بر نحوه عمل و تفکر مؤمنان به عنوان تابع قانون، به عنوان متدین در صومعه‌ها و به عنوان خوانندگان تأثیر می‌گذارد. قبل از کتاب ها یکی از راه‌های مهم این کار، ایجاد رابطه‌ای اخلاقی بین خود و جهان بود که اساساً با بازتاب مدرن آن متفاوت بود. در حالی که امروزه حاملان اسرار ممکن است به دلیل عواقب سکوت یا افشای آنها مورد قضاوت قرار گیرند، سالتزمن مشاهده می کند، در اوایل قرون وسطی شخصی که سعی می کرد رازی را پنهان کند به دلیل این که معتقد بود می تواند آن را از خدا پنهان کند مورد قضاوت قرار می گرفت. به عبارت دیگر، تلاش برای پنهان شدن از خدا به معنای گرفتار شدن در دام گناهی جدی بود، اما پنهان شدن از دنیا در حالی که عمدا و فروتنانه تسلیم مشاهدات دائمی خداوند بود، اغلب نشانه فضیلت معنوی بود.

نگاه کردن. با قوانین قوانین و معماری مذهبی، مجسمه‌نگاری‌ها و معماها، پیوندهای رازداری نشان می‌دهد که چگونه نهادهای حقوقی و رهبانی از باور فراگیر و پیچیده به دانایی خداوند بهره‌برداری کردند تا فرهنگ دقیق بررسی و اخلاق رادیکال رازداری را ایجاد کنند. بر این باور فرد مبنی بر اینکه هیچ چیز را نمی توان از خدا پنهان کرد. به گفته سالتزمن، این اخلاق رازداری نه تنها مفاهیم اولیه فعالیت ذهنی و ایده‌های ذهنی در قرون وسطی را آگاه می‌کرد، بلکه شیوه‌های تفسیر ادبی را عمیقاً شکل می‌داد به گونه‌ای که می‌تواند رویکردهای معاصر ما را برای خواندن متون از گذشته آگاه کند.

What did it mean to keep a secret in early medieval England? It was a period during which the experience of secrecy was intensely bound to the belief that God knew all human secrets, yet the secrets of God remained unknowable to human beings. In Bonds of Secrecy, Benjamin A. Saltzman argues that this double-edged conception of secrecy and divinity profoundly affected the way believers acted and thought as subjects under the law, as the devout within monasteries, and as readers before books. One crucial way it did so was by forming an ethical relationship between the self and the world that was fundamentally different from its modern reflex. Whereas today the bearers of secrets might be judged for the consequences of their reticence or disclosure, Saltzman observes, in the early Middle Ages a person attempting to conceal a secret was judged for believing he or she could conceal it from God. In other words, to attempt to hide from God was to become ensnared in a serious sin, but to hide from the world while deliberately and humbly submitting to God's constant observation was often a hallmark of spiritual virtue.

Looking to law codes and religious architecture, hagiographies and riddles, Bonds of Secrecy shows how legal and monastic institutions harnessed the pervasive and complex belief in God's omniscience to produce an intense culture of scrutiny and a radical ethics of secrecy founded on the individual's belief that nothing could be hidden from God. According to Saltzman, this ethics of secrecy not only informed early medieval notions of mental activity and ideas about the mind but also profoundly shaped the practices of literary interpretation in ways that can inform our own contemporary approaches to reading texts from the past.