Bonded Repair of Aircraft Structures

رویکرد مرسوم برای پشتیبانی مادام العمر برای سازه های هواپیما را می توان به مراحل زیر تقسیم کرد: (1) تشخیص عیوب، (2) تشخیص ماهیت و اهمیت آنها، (iii) پیش بینی رفتار آینده، و (IV) تجویز و اجرای اقدامات اصلاحی از جمله تعمیرات. تلاش علمی قابل توجهی برای توسعه پایه علم و فناوری برای سه مرحله اول انجام شده است. نکته قابل توجه توسعه مکانیک شکست به عنوان یک ابزار تحلیلی اصلی برای فلزات، برای پیش‌بینی استحکام باقی‌مانده در حضور ترک‌ها (تحمل آسیب) و سرعت انتشار ترک تحت بارگذاری سرویس است. تلاش های فشرده در حال حاضر به توسعه رویکردهای مشابه برای سازه های کامپوزیت الیافی اختصاص یافته است، به ویژه برای ارزیابی تحمل آسیب و دوام در حضور آسیب لایه لایه. تا همین اواخر، هیچ تلاش عمده ای برای توسعه پایه علم و فناوری برای آخرین مرحله، به ویژه با توجه به توسعه تعمیرات صورت نگرفته است. رویکردهایی مورد نیاز است که امکان ارزیابی نوع و میزان عیوب قابل تعمیر و تأثیر تعمیر بر ضریب شدت تنش (یا برخی پارامترهای مرتبط) را فراهم می کند. همچنین رویکردهایی برای توسعه و طراحی تعمیرات بهینه و ارزیابی دوام آنها مورد نیاز است.

The conventional approach to through-life-support for aircraft structures can be divided into the following phases: (i) detection of defects, (ii) diagnosis of their nature and significance, (iii) forecasting future behaviour-prognosis, and (iv) pre­ scription and implementation of remedial measures including repairs. Considerable scientific effort has been devoted to developing the science and technology base for the first three phases. Of particular note is the development of fracture mechanics as a major analytical tool for metals, for predicting residual strength in the presence of cracks ( damage tolerance) and rate of crack propagation under service loading. Intensive effort is currently being devoted to developing similar approaches for fibre composite structures, particularly to assess damage tolerance and durability in the presence of delamination damage. Until recently there has been no major attempt to develop a science and tech­ nology base for the last phase, particularly with respect to the development of repairs. Approaches are required which will allow assessment of the type and magnitude of defects amenable to repair and the influence of the repair on the stress intensity factor (or some related parameter). Approaches are also required for the development and design of optimum repairs and for assessment of their durability.