Body Double: The Author Incarnate in the Cinema

Body Double روش های بی شماری را که هنرمندان فیلم فرآیند خلاقیت را به نمایش گذاشته اند را بررسی می کند. در این اثر بسیار نوآورانه، لوسی فیشر از یک عنصر نادیده گرفته شده در مطالعات مولف استفاده می کند تا نشان دهد که فیلمسازان اغلب با به تصویر کشیدن نویسنده روی صفحه، سؤالاتی را درباره تناقضات نویسنده مطرح می کنند. او با پرداختن به موضوعات متنوعی مانند نماد ماشین تحریر، مورد نویسنده/کارگردان، نویسنده زن و نویسنده ناتوان در همه جا، راه هایی را بررسی می کند که از طریق آن فیلم ها می توانند داستانی قابل قبول را روایت کنند، در حالی که شرایط و نظریه های ساخت آنها را در نظر می گیرد. .

            با بررسی بسیاری از اشکال سینما، از هالیوود و فیشر از سینمای هنری بین‌المللی تا آوانگارد، جنسیت، سن و سلامت روانی یا جسمانی نویسندگان داستانی را در نظر می‌گیرد. تعامل نمایشی بین هنرمندان و مخاطبان و منتقدان آنها؛ و بازی رسمی کلمات نوشته شده و تصاویر غیرکلامی.

با تجزیه و تحلیل فیلم هایی مانند اقتباس، خاطرات یک کشیش کشور، ناهار برهنه، شکوه آمریکایی، و Irezumi، فیشر شباهت‌های بین نویسنده و شخصیت فیلم را دنبال می‌کند و نه به دنبال شخصیت خلاقی که بیرون از متن ایستاده است، بلکه به دنبال فردی است که در درون آن به‌عنوان حضور جسمانی و آلتر-ایگو قرار دارد.

Body Double explores the myriad ways that film artists have represented the creative process. In this highly innovative work, Lucy Fischer draws on a neglected element of auteur studies to show that filmmakers frequently raise questions about the paradoxes of authorship by portraying  the onscreen writer. Dealing with such varied topics as the icon of the typewriter, the case of the writer/director, the authoress, and the omnipresent infirm author, she probes the ways in which films can tell a plausible story while contemplating the conditions and theories of their making.

            By examining many forms of cinema, from Hollywood and the international art cinema to the avant-garde, Fischer considers the gender, age, and mental or physical health of fictionalized writers; the dramatized interaction between artists and their audiences and critics; and the formal play of written words and nonverbal images.

            By analyzing such movies as Adaptation, Diary of a Country Priest, Naked Lunch, American Splendor, and Irezumi, Fischer tracks the parallels between film author and character, looking not for the creative figure who stands outside the text, but for the one who stands within it as corporeal presence and alter-ego.