Blood Stem Cell Transplantation

پیوند سلول های بنیادی خون هیجانی را که با جدیدترین پیشرفت ها در پیوند سلول های بنیادی خونساز همراه است، منتقل می کند. برخی از کاربردهایی که بیشترین تأثیر را بر این زمینه دارند، بر اساس پیشرفت‌های اخیر در علوم زیستی است، همانطور که در فصل‌های ژن درمانی، در تشخیص حداقل بیماری باقی‌مانده با استفاده از تکنیک‌های مولکولی، و استفاده از رادیوایمونوکونژوگه‌های هدف‌گیری لنفوم نشان داده شده است. و آنتی ژن های مرتبط با سرطان خون برخی دیگر نتایج مشاهدات بالینی هستند - به عنوان مثال، ارتباط بین بیماری پیوند در مقابل میزبان (GVHD) و بهبودی پایدار که منجر به آزمایش‌های بالینی خلاقانه مانند تزریق لکوسیت اهدایی (DLI) شده است. تلاش برای کشف وقایع بیولوژیکی که زمینه ساز پاسخ های مشاهده شده در بیماران مبتلا به لوسمی میلوژن مزمن عود کننده تحت درمان با DLI هستند، احتمالاً مبنایی برای اصلاحات آینده در این رویکرد بالینی فراهم می کند. امیدواریم نرخ پاسخ بهتر و کاهش سمیت منجر شود. قدرت پاسخ ایمونولوژیک در کنترل بیماری بدخیم در فصل ایمونوتراپی پس از پیوند تاکید شده است. فرآیند پیچیده ایمونولوژیک که منجر به GVHD بالینی می شود ممکن است کالبد شکافی و مهندسی شود تا مزایای بالینی را ارائه دهد که علاوه بر اثرات ضد نئوپلاستیک آن، بهبود تظاهرات بالینی آن را نیز شامل می شود. کنترل بهتر GVHD با سرکوب سیستم ایمنی جهانی کمتر، استفاده از اهداکنندگان نامتناسب و نامرتبط را تسهیل می‌کند. این حوزه تحقیقات کاملاً تداخل متقابل بین آزمایشگاه و کلینیک را نشان می دهد. تداوم لقاح متقابل ایده‌ها بین ایمونولوژیست‌ها، زیست‌شناسان مولکولی و محققان بالینی احتمالاً برای سال‌های آینده پیشرفت‌های مهمی را در این زمینه به همراه خواهد داشت.
کاربردهای احتمالی پیوند سلول های بنیادی با شناسایی منابع جایگزین سلول های بنیادی و پتانسیل مهندسی و/یا گسترش پیوند به رشد خود ادامه می دهند. اگرچه استفاده از اهداکنندگان نامرتبط و نامتناسب همچنان در حال افزایش است، احتمالات مرتبط با پیوند خون بند ناف بسیار زیاد است، به خصوص اگر بتوان سلول های بنیادی را در شرایط خارج از بدن گسترش داد تا پیوندهایی برای بزرگسالان با اندازه کامل فراهم کند. با استفاده از تکنیک‌هایی که در آن سلول‌های بدخیم آلوده ممکن است از طریق انتخاب مثبت از اتوگرافت حذف شوند، پیوند اتولوگ ممکن است بسیار مؤثر باشد، به‌ویژه زمانی که با ایمونوتراپی پس از پیوند همراه شود. برخی از همین روش‌ها به تسهیل استفاده از گرافت‌های اتولوگ برای پیوند در بیماران مبتلا به لوسمی میلوژن مزمن بدون اهداکنندگان آلوژن کمک کرده‌اند.
پیشرفت‌ها در مراقبت‌های حمایتی از بیماران پیوندی، از جمله شناسایی افراد در معرض خطر عوارض ریوی قبل از پیوند و استفاده از سیتوکین‌ها برای تسریع پیوند، باعث کاهش عوارض و مرگ و میر به حدی شده است که مناسب است به موارد بالا توجه شود. دوز درمانی و بازسازی سلول های بنیادی در بیماران مبتلا به بیماری های غیر بدخیم. پیشرفت های چشمگیری که در پیوند برای تالاسمی رخ داده است توسط پیشگامان در حوزه تحقیقاتی آنها شرح داده شده است. زمینه رو به رشد پیوند برای اختلالات خودایمنی، از جمله پایه ایمونوبیولوژیکی آن و پتانسیل بالینی که به زودی محقق می شود، نیز خلاصه شده است. پیشرفت مداوم در استفاده از درمان با دوز بالا با نجات سلول‌های بنیادی برای درمان تومورهای کودکان، که تا حدی از مراقبت‌های حمایتی بهبود یافته ناشی می‌شود، به تفصیل شرح داده شده است.
صدای هشیارکننده اقتصاددانان مراقبت های بهداشتی بر محدودیت های لازم برای تخیل به ظاهر افسارگسیخته ما تأکید می کند. آگاهی از هزینه و دانش مالی باید در طرح های مطالعاتی آینده منعکس شود. با توجه به کاربردهای به ظاهر بی پایان فناوری ما، استراتژی هایی برای اطمینان از مقرون به صرفه بودن آن ضروری خواهد بود. اگر بخواهیم به جلو برویم، حمایت مالی مستمر برای تحقیقات آزمایشگاهی و آزمایش‌های بالینی که آنها ایجاد می‌کنند مورد نیاز است. پیوند سلول های بنیادی خون پایه و اساس بسیاری از این پیشرفت های آینده را می گذارد. بر همه ما واجب است که تحقق آن را تضمین کنیم.

Blood Stem Cell Transplantation conveys the excitement that accompanies the newest developments in hematopoietic stem cell transplantation. Some of the applications that stand to impact this field most significantly are based on recent advances in the biological sciences, as demonstrated by the chapters on gene therapy, on the detection of minimal residual disease using molecular techniques, and on the use of radioimmunoconjugates targeting lymphoma and leukemia-associated antigens. Others are the results of clinical observations - e.g., the association between graft-versus-host- disease (GVHD) and durable remissions that have led to creative clinical experiments such as donor leukocyte infusions (DLI). Attempts to unravel the biological events that underlie the responses seen in patients with relapsed chronic myelogenous leukemia treated with DLI are likely to provide the basis for future refinements in this clinical approach. Hopefully, improved response rates and reduced toxicity will result. The power of the immunologic response in controlling malignant disease is underscored in the chapter on post-transplant immunotherapy. The complex immunologic process that results in clinical GVHD may be dissected and engineered to provide clinical benefits that include, in addition to its antineoplastic effects, the amelioration of its clinical manifestations. Better control of GVHD with less global immunosuppression will facilitate the use of mismatched and unrelated donors. This area of investigation perfectly illustrates the continued interplay between the laboratory and the clinic. The continued cross-fertilization of ideas between immunologists, molecular biologists and clinical investigators is likely to yield important advances in this field for years to come.
Possible applications of stem cell transplantation continue to grow with the identification of alternative sources of stem cells and the potential to engineer and/or expand the graft. Although the use of unrelated and mismatched donors continues to increase, the possibilities associated with umbilical cord blood transplantation are legion, especially if stem cells can be expanded ex vivo to provide grafts for full-sized adults. Using techniques in which contaminating malignant cells may be eliminated from autografts through positive selection, autologous transplantation may prove highly effective, especially when coupled with post-transplant immunotherapy. Some of these same methodologies have helped facilitate the use of autologous grafts for transplantation in patients with chronic myelogenous leukemia without allogeneic donors.
Advances in the supportive care of transplant patients, including the pretransplant identification of those at risk from pulmonary complications and the use of cytokines to speed engraftment, have reduced morbidity and mortality to such a degree that it is appropriate to consider high-dose therapy and stem cell reconstitution in patients with nonmalignant diseases. The impressive advances that have occurred in transplantation for thalassemia are described by pioneers in their area of investigation. The burgeoning field of transplantation for autoimmune disorders, including its immunobiologic basis and soon-to- be-realized clinical potential, is also summarized. Continued progress in the use of high-dose therapy with stem cell rescue for the treatment of pediatric tumors, which derives in part from improved supportive care, is detailed.
The sobering voice of the health care economists underscores the necessary limitations to our seemingly unbridled imagination. Cost- consciousness and financial know-how will need to be reflected in future study designs. Given the seemingly endless applications of our technology, strategies to insure its cost-effectiveness will be necessary. Continued financial support for laboratory investigation and for the clinical experiments they generate will be required if we are to go forward. Blood Stem Cell Transplantation lays the foundation for many of these future advances; it is incumbent upon us all to insure its realization.