Black Lung: Anatomy of a Public Health Disaster

در تاریخ قطعی یک فاجعه بهداشت عمومی در قرن بیستم، آلن دریکسون بیان می‌کند که چگونه، برای چندین دهه پس از شناخته شدن روش‌های پیشگیری، صدها هزار معدنچی آمریکایی از ریه سیاه رنج می‌برند و جان خود را از دست می‌دهند، یک بیماری تنفسی ناشی از استنشاق. گرد و غبار معدن زغال سنگ شکست توأم دولت، پزشکی و صنعت در توقف گسترش این بیماری - و حتی اعتراف به وجود آن - منجر به یک فاجعه ملی شد که اثرات آن هنوز احساس می شود.

کتاب شروع می شود. در اواخر قرن نوزدهم، زمانی که اختلالات ناشی از قرار گرفتن در معرض گرد و غبار معدن زغال سنگ برای اولین بار به عنوان اجزای یک بیماری ناتوان کننده و متمایز شناسایی شد. برای چندین دهه پس از آن، بیماری گرد و غبار معدنچیان زغال سنگ، هم در محافل عادی و هم در محافل حرفه ای، به عنوان یک بیماری بزرگ صنعتی پذیرفته شد. دریکسون توضیح می دهد که چگونه پس از پایان قرن، متخصصان پزشکی و نمایندگان صنعت برای بی اعتبار کردن و جایگزین کردن دانش در مورد ریه سیاه تلاش کردند، با چنان موفقیتی که این بیماری دیگر شناخته نشد. بسیاری از مقامات معتقد بودند که تنفس گرد و غبار معدن زغال سنگ واقعاً برای سلامتی مفید است.

دریکسون نشان می‌دهد که فعالان در نهایت جامعه را مجبور کردند بر رضایت خود از این بیماری کشنده و قابل پیشگیری غلبه کند. او رشد یک جنبش بی‌سابقه را شرح می‌دهد - از اتحادیه معدنچیان قرن اخیر، تا فعالان پزشکی اجتماعی در اواسط قرن بیستم، و شورش‌های ریه سیاه در اواخر دهه شصت - که در نهایت حمایت‌های مهمی را به دست آوردند. غرامت با تصویب قانون فدرال بهداشت و ایمنی معدن زغال سنگ در سال 1969. سیاه ریه، یک کار علمی فوق العاده، هزینه هنگفت انسانی تولید منبع انرژی مسئول تبدیل ایالات متحده به کشور صنعتی برجسته جهان را نشان می دهد.

In the definitive history of a twentieth-century public health disaster, Alan Derickson recounts how, for decades after methods of prevention were known, hundreds of thousands of American miners suffered and died from black lung, a respiratory illness caused by the inhalation of coal mine dust. The combined failure of government, medicine, and industry to halt the spread of this disease—and even to acknowledge its existence—resulted in a national tragedy, the effects of which are still being felt.

The book begins in the late nineteenth century, when the disorders brought on by exposure to coal mine dust were first identified as components of a debilitating and distinctive illness. For several decades thereafter, coal miners' dust disease was accepted, in both lay and professional circles, as a major industrial disease. Derickson describes how after the turn of the century medical professionals and industry representatives worked to discredit and supplant knowledge about black lung, with such success that this disease ceased to be recognized. Many authorities maintained that breathing coal mine dust was actually beneficial to health.

Derickson shows that activists ultimately forced society to overcome its complacency about this deadly and preventable disease. He chronicles the growth of an unprecedented movement—from the turn-of-the-century miners' union, to the social medicine activists in the mid-twentieth century, and the black lung insurgents of the late sixties—which eventually won landmark protections and compensation with the enactment of the Federal Coal Mine Health and Safety Act in 1969. An extraordinary work of scholarship, Black Lung exposes the enormous human cost of producing the energy source responsible for making the United States the world's preeminent industrial nation.