Black British Women's Theatre: Intersectionality, Archives, Aesthetics

این کتاب نشان‌دهنده تغییر روش‌شناختی قابل‌توجهی در مطالعات تئاتر زنان سیاه‌پوست بریتانیایی است: این کتاب فراتر از نمایشنامه‌های منتشر شده به منابع فراوانی می‌پردازد که در آرشیوهای مختلف، از مخازن ملی و مجموعه‌های موضوعی گرفته تا مقالات شخصی افراد نگهداری می‌شود. در آنجا مجموعه‌ای از دست‌نوشته‌های منتشر نشده و ضبط‌های تولیدی می‌یابد که به دلیل زیبایی‌شناسی غیر طبیعی‌گرایانه‌شان متمایز هستند. تجزیه و تحلیل دقیق آثار منتخب، این را به عنوان یک عمل خلاقانه فمینیستی متقاطع شناسایی می‌کند.

فصل‌ها بر پنج شرکت تئاتر و هنرمندان تمرکز دارند که چندین دهه را در بر می‌گیرند: تئاتر زنان سیاه پوست (1982-1988)، که توسط جایزه بوکر تأسیس شد. برناردین اواریستو نویسنده برنده شرکت تئاتر منیره (1362-1370); گروه زنان تئاتر بلک میم (1990-1992); زیندیکا; و سواندی. این کتاب با تأمل در سیاست بازنمایی، با اشاره به نمایشنامه‌نویس محبوب پس از هزاره، دبی تاکر گرین، به پایان می‌رسد.

با تکیه بر مصاحبه‌های جدید با نمایشنامه‌نویسان/تمرین‌کنندگان و همتایان آن‌ها، این کتاب محتوایی غنی، به هم پیوسته و غنی را گردآوری می‌کند. گاها تاریخ اصلاحی خلاقیت زنان سیاهپوست بریتانیایی با بازتولید 22 تصویر فکس از آگهی‌ها، برنامه‌های تولیدی، عکس‌ها و سایر موارد، تئاتر زنان سیاه‌پوست بریتانیا: تلاقی، آرشیو، زیبایی‌شناسی نه تنها یک تاریخ پنهان را بیان می‌کند، بلکه به خوانندگان خود اجازه می‌دهد تا با سابقه شکننده از این گذشته پر جنب و جوش.

This book marks a significant methodological shift in studies of black British women’s theatre: it looks beyond published plays to the wealth of material held in archives of various kinds, from national repositories and themed collections to individuals’ personal papers. It finds there a cache of unpublished manuscripts and production recordings distinctive for their non-naturalistic aesthetics. Close analysis of selected works identifies this as an intersectional feminist creative practice.

Chapters focus on five theatre companies and artists, spanning several decades: Theatre of Black Women (1982-1988), co-founded by Booker Prize-winning writer Bernardine Evaristo; Munirah Theatre Company (1983-1991); Black Mime Theatre Women’s Troop (1990-1992); Zindika; and SuAndi. The book concludes by reflecting on the politics of representation, with reference to popular postmillennial playwright debbie tucker green.

Drawing on new interviews with the playwrights/practitioners and their peers, this book assembles a rich, interconnected, and occasionally corrective history of black British women’s creativity. By reproducing 22 facsimile images of flyers, production programmes, photographs and other ephemera, Black British Women’s Theatre: Intersectionality, Archives, Aesthetics not only articulates a hidden history but allows its readers their own encounter with the fragile record of this vibrant past.