Biofilms and Veterinary Medicine

بیوفیلم‌ها در بسیاری از مشکلات پزشکی رایج از جمله عفونت‌های دستگاه ادراری، عفونت‌های کاتتر، عفونت‌های گوش میانی، پلاک‌های دندانی، ژنژیویت و برخی از فرآیندهای کمتر شایع اما کشنده‌تر مانند اندوکاردیت و عفونت‌های فیبروز کیستیک نقش دارند. با این حال، اهمیت واقعی بیوفیلم ها در روند کلی پاتوژنز بیماری به تازگی شناخته شده است. بیوفیلم‌های باکتریایی یکی از دلایل اساسی شکست در ترمیم زخم اولیه هستند، زیرا ممکن است ترمیم طبیعی زخم پوستی را مختل کنند و کارایی ضد میکروبی موضعی را در زخم‌های پوستی عفونی کاهش دهند. وجود آن‌ها بسیاری از معماهای عفونت میکروبی را توضیح می‌دهد و درک بهتر این فرآیند ممکن است به ایجاد رویکردی متفاوت برای کنترل و مدیریت عفونت کمک کند. بیوفیلم ها و عوارض مرتبط با آن در 80 درصد از همه عفونت ها دخیل هستند. تعداد زیادی از مطالعات با هدف بیوفیلم های باکتریایی انجام شده است، و بسیاری از آنها در این کتاب، که اولین در نوع خود است، اشاره شده است. این مشاهدات بالینی بر اهمیت تشکیل بیوفیلم برای عفونت‌های سطحی و سیستمیک، و ناتوانی درمان‌های ضد میکروبی کنونی در «درمان» بیماری‌های ناشی از آن حتی زمانی که آزمایش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهند که باید کاملاً مؤثر باشند، تأکید می‌کند.

در دامپزشکی مفهوم بیوفیلم و نقش آنها در پاتوژنز بیماری به طور جدی از طب انسانی عقب مانده است. این امر زمانی خارق‌العاده‌تر می‌شود که در نظر بگیریم بسیاری از تحقیقات با استفاده از گونه‌های دامپزشکی در موقعیت‌های تجربی انجام شده است. ویژگی‌های بالینی بیوفیلم‌ها در پزشکی انسانی قطعاً در گونه‌های دامپزشکی تقلید می‌شود، اما یک بی‌تفاوتی ذاتی و بسیار تأسف‌آور نسبت به شکست درمان ضد میکروبی در بسیاری از موقعیت‌های بیماری‌های دامپزشکی وجود دارد، و این احتمالاً در بهترین حالت در مدیریت زخم دامپزشکی است.

بیوفیلم و دامپزشکی به طور خاص بر بحث در مورد نگرانی‌های بیوفیلم‌ها در مورد سلامت و بیماری در حیوانات متمرکز است و متن قطعی را برای دامپزشکان، دانشجویان پزشکی و دامپزشکی و محققان ارائه می‌کند.

Biofilms are implicated in many common medical problems including urinary tract infections, catheter infections, middle-ear infections, dental plaque, gingivitis, and some less common but more lethal processes such as endocarditis and infections in cystic fibrosis. However, the true importance of biofilms in the overall process of disease pathogenesis has only recently been recognized. Bacterial biofilms are one of the fundamental reasons for incipient wound healing failure in that they may impair natural cutaneous wound healing and reduce topical antimicrobial efficiency in infected skin wounds. Their existence explains many of the enigmas of microbial infection and a better grasp of the process may well serve to establish a different approach to infection control and management. Biofilms and their associated complications have been found to be involved in up to 80% of all infections. A large number of studies targeted at the bacterial biofilms have been conducted, and many of them are referred to in this book, which is the first of its kind. These clinical observations emphasize the importance of biofilm formation to both superficial and systemic infections, and the inability of current antimicrobial therapies to ‘cure’ the resulting diseases even when the in vitro tests suggest that they should be fully effective.

In veterinary medicine the concept of biofilms and their role in the pathogenesis of disease has lagged seriously behind that in human medicine. This is all the more extraordinary when one considers that much of the research has been carried out using veterinary species in experimental situations. The clinical features of biofilms in human medicine is certainly mimicked in the veterinary species but there is an inherent and highly regrettable indifference to the failure of antimicrobial therapy in many veterinary disease situations, and this is probably at its most retrograde in veterinary wound management.

Biofilms and Veterinary Medicine is specifically focused on discussing the concerns of biofilms to health and disease in animals and provides a definitive text for veterinary practitioners, medical and veterinary students, and researchers.