Biodegradation of Pesticides

آفت‌کش‌های کلردار مانند DDT، دیلدرین، و میرکس در ابتدا توسعه یافتند و به سرعت به عنوان عوامل اقتصادی مؤثر در برابر آفات محبوب شدند. اما شواهدی شروع شد مبنی بر اینکه بقایای این مواد شیمیایی در محیط باقی می مانند، تجزیه نمی شوند و اغلب در گیاهان و حیوانات ظاهر می شوند. در اواخر دهه هفتاد بسیاری از آفت کش ها به شهرت وحشتناکی دست یافته بودند و متعاقباً در تعدادی از کشورها ممنوع شدند. بنابراین، یکی از نگرانی های فوق العاده، ماندگاری آفت کش ها در محیط است. هدف اصلی تحقیق و توسعه در زمینه سموم دفع آفات به درستی ایجاد موادی بوده است که هم موثر و هم قابل تجزیه باشند. با این حال، برای ترویج موفقیت آمیز استفاده از آفت کش های زیست تخریب پذیر، باید مکانیسم تخریب را به طور کامل درک کرد، و این موضوع حیاتی است که در جلد حاضر به خودمان می پردازیم. با توجه به گروه ویژه تجزیه زیستی، کمیته ایمنی مواد شیمیایی، بروکسل (1978)، تجزیه زیستی ممکن است به عنوان تخریب مولکولی یک ماده آلی ناشی از عملکرد پیچیده موجودات زنده تعریف شود. زمانی که خواص نامطلوب زیست محیطی از بین برود، گفته می شود که یک ماده تا حد قابل قبولی از نظر زیست محیطی تجزیه می شود. از دست دادن برخی از عملکردهای مشخصه یا خاصیت ماده در اثر تجزیه زیستی ممکن است به عنوان تبدیل بیولوژیکی نامیده شود.

When first developed, chlorinated pesticides such as DDT, dieldrin, and mirex were received with open arms, quickly becoming popular as effective, economic agents against pests. But evidence began to mount that residues of these chemicals remained in the environment, not breaking down, often appearing in plants and animals. By the late seventies many pesticides had achieved a terrible notoriety and were subsequently banned in a number of countries. Of tremendous concern, then, is the persistence of pesticides in the environment. The major thrust of research and development in the area of pesticides has properly been the creation of substances that are both effective and degradable. Yet in order to successfully promote the use of biodegradable pesticides, one must fully understand the mechanism of degradation, and it is to this vital subject that we address ourselves in the present volume. According to the Biodegradation Task Force, Safety of Chemicals Com­ mittee, Brussels (1978), biodegradation may be defined as the molecular degradation of an organic substance resulting from the complex action of living organisms. A substance is said to be biodegraded to an environmentally acceptable extent when environmentally undesirable properties are lost. Loss of some characteristic function or property of substance by biodegradation may be referred to as biological transformation.