Bild und Habitus: Sinnbildungsprozesse bei der Rezeption von Fotografien

تصاویر با ترکیبی عجیب از دقت نمادین و ابهام معنایی مشخص می‌شوند: اگرچه در نگاه اول مشخص است که چه چیزی در بالای یک تصویر بازنمایی است، اما معنای آن اغلب باز و مبهم باقی می‌ماند. فقط در تعامل با گیرنده معنا شکل می گیرد - و با آنها تغییر می کند. بورکارد میشل بررسی می‌کند که چگونه تعامل معنادار با ارجاع به نظریه عادت پیر بوردیو انجام می‌شود و بنابراین آن را برای تحقیقات دریافت رسانه‌ای مثمر ثمر می‌سازد. بنابراین فرآیندهای دریافت مبتنی بر عادت محیطی خاص نباید به عنوان کنش های عقلانی «دانش ناب» درک شود، بلکه به عنوان کنش عملی که «فراتر از آگاهی و تفکر گفتمانی» صورت می گیرد (بوردیو) قابل درک است. نویسنده برای بازسازی تجربی این سطح معنایی پیش انعکاسی در دریافت تصاویر، از روش اسنادی مطابق با نظر رالف بوهنساک در ارتباط با فرآیند بحث گروهی استفاده می‌کند و بنابراین خطوط کلی «پژوهش دریافت عمل‌شناختی» را توسعه می‌دهد. /p>

Bilder zeichnen sich durch eine eigentümliche Kombination von ikonischer Exaktheit und semantischer Unbestimmtheit aus: Obwohl auf den ersten Blick zu sehen ist, was auf einem gegenständlichen Bild ‚drauf' ist, bleibt sein Sinn oftmals offen und vieldeutig. Erst in der Interaktion mit den Rezipierenden bildet sich der Sinn - und verändert sich mit ihnen. Wie die sinnerzeugende Interaktion abläuft, untersucht Burkard Michel unter Bezug auf die Habitustheorie Pierre Bourdieus und macht sie damit für die Medienrezeptionsforschung fruchtbar. Rezeptionsprozesse auf Basis des milieuspezifischen Habitus sind demnach nicht als rationalistische Akte ‚reiner Erkenntnis', sondern als praktisches Handeln zu begreifen, das sich "jenseits von Bewusstsein und diskursivem Denken" (Bourdieu) vollzieht. Um diese präreflexive Sinnebene bei der Rezeption von Bildern empirisch zu rekonstruieren, wendet der Autor die Dokumentarische Methode nach Ralf Bohnsack in Verbindung mit dem Gruppendiskussionsverfahren exemplarisch an und entwickelt so die Umrisse einer "praxeologischen Rezeptionsforschung".