Beyond the Gibson Girl: Reimagining the American New Woman, 1895-1915

تصاویر یکپارچه چالش برانگیز از زن جدید به عنوان سفیدپوست، تحصیلکرده، و از نظر سیاسی مترقی، این مطالعه بر تفاوت های مهم منطقه ای، قومی و اجتماعی سیاسی در استفاده از استعاره زن جدید در آستانه بیستم تمرکز دارد. قرن. مارتا اچ پترسون با استفاده از "دختران گیبسون" چارلز دانا گیبسون به عنوان نقطه شروع، چگونگی چالش نویسندگانی مانند پائولین هاپکینز، مارگارت موری واشنگتن، سوئی سین فار، مری جانستون، ادیت وارتون، الن گلاسکو و ویلا کاتر را بررسی می کند. تصویر زن جدید را در پرتو مفاهیم «جدید» دیگر به کار برد: «زن سیاهپوست جدید»، «اخلاق جدید»، «جنوب جدید» و «چین جدید».

همانطور که در آثار این نویسندگان ظاهر می شود، زن جدید هم وعده می دهد و هم به عنوان یک مصرف کننده، محرک توسعه تکاملی و اقتصادی، و برای نویسندگان رنگین پوست، نمادی از موفقیت را وعده می دهد و تهدید می کند که تغییرات سیاسی-اجتماعی را ایجاد کند. جذب در فرهنگ مسلط انگلیسی-آمریکایی پترسون با بررسی مجموعه‌ای متنوع از محصولات فرهنگی نشان می‌دهد که چگونه اصطلاح به ظاهر جشن زن جدید نه تنها به نمادی از اصلاحات مترقی، قدرت مصرف‌کننده، زنانگی متجاوز، انرژی مدرن و درمان مدرن، بلکه همچنین از طبقه‌بندی‌های نژادی و قومیتی، اجتماعی تبدیل می‌شود. مبارزه داروینیستی، جاه طلبی امپریالیستی، فشارهای همسان سازی، و زوال مدرن.

Challenging monolithic images of the New Woman as white, well-educated, and politically progressive, this study focuses on important regional, ethnic, and sociopolitical differences in the use of the New Woman trope at the turn of the twentieth century. Using Charles Dana Gibson's "Gibson Girls" as a point of departure, Martha H. Patterson explores how writers such as Pauline Hopkins, Margaret Murray Washington, Sui Sin Far, Mary Johnston, Edith Wharton, Ellen Glasgow, and Willa Cather challenged and redeployed the New Woman image in light of other "new" conceptions: the "New Negro Woman," the "New Ethics," the "New South," and the "New China."

As she appears in these writers' works, the New Woman both promises and threatens to effect sociopolitical change as a consumer, an instigator of evolutionary and economic development, and, for writers of color, an icon of successful assimilation into dominant Anglo-American culture. Examining a diverse array of cultural products, Patterson shows how the seemingly celebratory term of the New Woman becomes a trope not only of progressive reform, consumer power, transgressive femininity, modern energy, and modern cure, but also of racial and ethnic taxonomies, social Darwinist struggle, imperialist ambition, assimilationist pressures, and modern decay.