Beyond Indigeneity: Coca Growing and the Emergence of a New Middle Class in Bolivia

در بولیوی، گفتمان در مورد مردم بومی در چند دهه گذشته تشدید شد و با انتخاب اوو مورالس به عنوان رئیس جمهور در سال 2005 به اوج خود رسید. دولت مورالس مردم بومی را متواضع، جامعه‌گرا، متواضع، فقیر، ضد سرمایه‌داری و مردمان بومی معرفی می‌کند. از نظر اقتصادی به حاشیه رانده شده است. مورالس در سخنرانی افتتاحیه خود در سال 2006 مردم بومی را به عنوان "ذخیره اخلاقی بشریت" توصیف کرد. لفاظی های او به همه سطوح جامعه رسیده است - به ویژه قانون اساسی سیاسی جدید سال 2009. این قانون اساسی با تعریف سی و شش ملت و زبان بومی، رژیم جدیدی با ویژگی قومی قابل توجهی را آغاز کرد.

فراتر از بومیان تحلیل جدیدی را در مورد هویت بومی و تحرک اجتماعی ارائه می دهد که گفتمان را در انسان شناسی اجتماعی آمریکای لاتین تغییر می دهد. الساندرا پلگرینی کالدرون، نویسنده اشاره می‌کند که ریاست‌جمهوری مورالس منجر به تبلیغات بیشتر در مورد مسائل کوکا و تشدید گفتمان بومی‌ها شده است، که بازتاب روند جهانی افزایش شناخت ادعاهای مردم بومی است. نگرش «خوب زیستن» (vivir bien) مندرج در قانون اساسی سیاسی جدید، عموماً به عنوان یک شیوه زندگی بومی، مبتنی بر هماهنگی و متقابل، در تضاد شدید با منطق سرمایه‌داری «بهتر زیستن» که مبتنی بر انباشت است، نشان داده می‌شود. و گسترش.

در این قوم نگاری، پلگرینی به بررسی موقعیت پرورش دهندگان کوکا در بولیوی و عدم تمایل آنها به پذیرش سیاست بومیان با رد "شاخه مردم بومی" می پردازد، حتی در حالی که آنها به عنوان یک طبقه متوسط ​​جدید ظاهر می شوند. با ماندن در فضایی بین دسته های قومی و همچنین بین طبقات اجتماعی، پرورش دهندگان کوکا مدل سنتی تحرک اجتماعی در آمریکای لاتین را شکسته و اشکال جدیدی از موقعیت سیاسی ایجاد می کنند که چارچوب فرهنگی غالب در مورد بومیان و دهقانان را به چالش می کشد.

In Bolivia, the discourse on indigenous peoples intensified in the last few decades, culminating in the election of Evo Morales as president in 2005. Indigenous people are portrayed by the Morales government as modest, communitarian, humble, poor, anticapitalist, and economically marginalized. In his 2006 inaugural speech, Morales famously described indigenous people as “the moral reserve of humanity.” His rhetoric has reached all levels of society—most notably the new political constitution of 2009. This constitution initiated a new regime of considerable ethnic character by defining thirty-six indigenous nations and languages.

Beyond Indigeneity offers new analysis into indigenous identity and social mobility that changes the discourse in Latin American social anthropology. Author Alessandra Pellegrini Calderón points out that Morales’s presidency has led to heightened publicity of coca issues and an intensification of indigeneity discourse, echoing a global trend of increased recognition of indigenous peoples’ claims. The “living well” attitude (vivir bien) enshrined in the new political constitution is generally represented as an indigenous way of life, one based on harmony and reciprocity, in sharp contrast to the capitalist logic of “living better” that is based on accumulation and expansion.

In this ethnography, Pellegrini explores the positioning of coca growers in Bolivia and their reluctance to embrace the politics of indigeneity by rejecting the “indigenous peoples’ slot,” even while they emerge as a new middle class. By staying in a space between ethnic categories and also between social classes, the coca growers break with the traditional model of social mobility in Latin America and create new forms of political positioning that challenge the dominant culturalist framework about indigeneity and peasants.