Between Threats and War: U.S. Discrete Military Operations in the Post-Cold War World

وقتی با مشکل دائمی سیاست خارجی مواجه می‌شوند که منافع ایالات متحده را تهدید می‌کند و نمی‌توان از طریق فشارهای اقتصادی یا سیاسی به آن پرداخته شود، سیاست‌گذاران و صاحب نظران آمریکایی به طور فزاینده‌ای به توصیه استفاده از محدود نظامی متوسل شده‌اند. نیرو: یعنی نیروی کافی برای تلاش برای حل مشکل و در عین حال به حداقل رساندن تلفات نظامی ایالات متحده، تلفات غیرنظامیان محلی، و خسارات جانبی.

این توصیه‌ها از موارد عجیب و غریب متفاوت بوده است - مانند حمله موشکی Predator برای کشتن زیمبابوه پرزیدنت رابرت موگابه، یا ترور هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا - تا نابخردانه - بمباران پیشگیرانه سایت های موشک بالستیک کره شمالی - تا حملات هوایی کاملاً عملی - به بوسنی و سومالی، و حملات هواپیماهای بدون سرنشین در یمن و پاکستان.

با این حال، اگرچه آنها یکی از ویژگی های معمول استفاده آمریکا از نیروی نظامی در طی چهار دولت متوالی بوده اند، کارآمدی این "نظامی گسسته" عملیات\" (DMOs) تا حد زیادی تحلیل نشده باقی می ماند و این سوال مهم را بی پاسخ می گذارد که آیا آنها در دستیابی به اهداف نظامی و سیاسی مورد نظر خود موفق بوده اند یا نه.

در پاسخ، میکا زنکو سی و شش DMO انجام شده توسط ایالات متحده در طول 20 سال گذشته، به منظور تشخیص اینکه چرا از آنها استفاده شده است، آیا آنها به اهداف خود دست یافته اند و چه چیزی موفقیت یا شکست آنها را تعیین می کند. در این فرآیند، او هم انتخاب‌های سیاست ایالات متحده را ارزیابی می‌کند و هم راه‌هایی را توصیه می‌کند که در آن از نیروی نظامی محدود می‌توان در آینده بهتر استفاده کرد. بینش و توصیه های ارائه شده توسط زنکو به طور فزاینده ای برای تصمیم گیری و پیش بینی در مورد توسعه استراتژی کلان آمریکا و سیاست نظامی آینده مرتبط خواهد بود.

When confronted with a persistent foreign policy problem that threatens U.S. interests, and that cannot be adequately addressed through economic or political pressure, American policymakers and opinion formers have increasingly resorted to recommending the use of limited military force: that is, enough force to attempt to resolve the problem while minimizing U.S. military deaths, local civilian casualties, and collateral damage.

These recommendations have ranged from the bizarre—such as a Predator missile strike to kill Zimbabwean President Robert Mugabe, or the assassination of Venezuelan President Hugo Chavez—to the unwise—the preemptive bombing of North Korean ballistic missile sites—to the demonstrably practical—air raids into Bosnia and Somalia, and drone strikes in Yemen and Pakistan.

However, even though they have been a regular feature of America's uses of military force through four successive administrations, the efficacy of these "Discrete Military Operations" (DMOs) remains largely unanalyzed, leaving unanswered the important question of whether or not they have succeeded in achieving their intended military and political objectives.

In response, Micah Zenko examines the thirty-six DMOs undertaken by the US over the past 20 years, in order to discern why they were used, if they achieved their objectives, and what determined their success or failure. In the process, he both evaluates U.S. policy choices and recommends ways in which limited military force can be better used in the future. The insights and recommendations made by Zenko will be increasingly relevant to making decisions and predictions about the development of American grand strategy and future military policy.