Between Pagan and Christian

برای مسیحیان اولیه، «پگان» به انبوهی از کافران اطلاق می‌شود: فداییان یونانی و رومی خدایان المپیا، و «بربرها» مانند اعراب و آلمانی‌ها با مجموعه خدایان خاص خود. اما همانطور که کریستوفر جونز در این تحلیل تازه و نافذ نشان می‌دهد، در حالی که این گروه‌ها آشکارا بیگانه یا بت پرست بودند، چه کسی و چه چیزی بت پرست بود، به دیدگاه ناظر بستگی داشت. در نظر گرفتن بت پرستی به عنوان یک ساختار تاریخی به جای یک موجود ثابت، بین بت پرستی و مسیحی ایده ها، آیین ها و اعتقادات مسیحیان و بت پرستان را آشکار می کند. در اواخر دوران باستان مشترک است.

در حالی که تغییر دین امپراتور کنستانتین در سال 312 یک رویداد مهم در تاریخ مسیحیت بود، دین جدید به تدریج در امپراتوری روم برای قرن ها شکل می گرفت. همانطور که از ریشه یهودی خود دور شد و با فرهنگ غالب بت پرستی سازگار شد. مسیحیان اولیه از اعمال بت پرستی استفاده می کردند و بت پرستان مهم را منادی خود می دانستند - با این ادعا که افلاطون، ویرژیل و دیگران حقایق مسیحی را اجمالی کرده بودند. در همان زمان، یونانی ها و رومی ها در یهودیت با آداب و اعتقادات مشترک مسیحیان مانند سبت و ایده خدای یگانه و خالق مواجه شده بودند. شرک بارزترین ویژگی جداکننده بت پرستی و مسیحیت بود، اما مشرکان می‌توانستند یکتاپرست باشند و مسیحیان را به شرک متهم کرده و به عنوان بت پرست معرفی کنند. در جوامع مذهبی متنوع امپراتوری روم، همانطور که جونز روشن می‌کند، مفاهیم الوهیت، تغییر دین، قربانی کردن و دعا بسیار روان‌تر از روایت‌های سنتی مسیحیت اولیه بود که ما را به این باور رسانده است.

For the early Christians, "pagan" referred to a multitude of unbelievers: Greek and Roman devotees of the Olympian gods, and "barbarians" such as Arabs and Germans with their own array of deities. But while these groups were clearly outsiders or idolaters, who and what was pagan depended on the outlook of the observer, as Christopher Jones shows in this fresh and penetrating analysis. Treating paganism as a historical construct rather than a fixed entity, Between Pagan and Christian uncovers the ideas, rituals, and beliefs that Christians and pagans shared in Late Antiquity.

While the emperor Constantine's conversion in 312 was a momentous event in the history of Christianity, the new religion had been gradually forming in the Roman Empire for centuries, as it moved away from its Jewish origins and adapted to the dominant pagan culture. Early Christians drew on pagan practices and claimed important pagans as their harbingers--asserting that Plato, Virgil, and others had glimpsed Christian truths. At the same time, Greeks and Romans had encountered in Judaism observances and beliefs shared by Christians such as the Sabbath and the idea of a single, creator God. Polytheism was the most obvious feature separating paganism and Christianity, but pagans could be monotheists, and Christians could be accused of polytheism and branded as pagans. In the diverse religious communities of the Roman Empire, as Jones makes clear, concepts of divinity, conversion, sacrifice, and prayer were much more fluid than traditional accounts of early Christianity have led us to believe.