Between Ideology and Realpolitik: Woodrow Wilson and the Russian Revolution, 1917-1921

در این تفسیر مختصر از سیاست روسیه ویلسون، شیلد این باور را به چالش می کشد که پاسخ ویلسون به انقلاب اکتبر 1917 منحصراً ایدئولوژیک بود. برخلاف این باور که وقتی ویلسون در سال 1918 نیروهای آمریکایی را برای مداخله فرستاد، هدف او برقراری نظم دموکراتیک در روسیه بود، این کتاب نشان می‌دهد که اقدامات او عملگراتر بود. اعتقاد ویلسون به برتری لیبرالیسم بر توتالیتاریسم چنان قوی بود که انتظار داشت نیروهای دموکراتیک در روسیه بدون کمک خارجی قدرت را به دست گیرند. در کنفرانس صلح پاریس، او پیشنهادات برای جنگ صلیبی ضد شوروی را رد کرد. تصمیم او در ژوئیه 1918 برای مداخله بخشی از ایدئولوژی ویلسون نبود. این بر اساس تلاش برای حفظ وحدت با بریتانیا و فرانسه در مرحله نهایی جنگ جهانی اول بود.

ویلسون در واقع یک برنامه لیبرال ضد بلشویکی داشت. با این حال، اعتقاد او به برتری لیبرالیسم بر توتالیتاریسم چنان قوی بود که انتظار داشت نیروهای دموکراتیک در روسیه بدون هیچ کمک خارجی قدرت را به دست گیرند. در کنفرانس صلح پاریس، او همه پیشنهادات برای جنگ صلیبی غرب ضد شوروی یا تقسیم روسیه را رد کرد. تصمیم او در سال 1918 برای مداخله بخشی از رویارویی ایدئولوژیک ویلسون با بلشویک ها نبود. این بر اساس تلاش برای حفظ وحدت با دولت های بریتانیا و فرانسه در طول مرحله نهایی جنگ جهانی اول بود. نویسنده نتیجه می گیرد که سیاست روسیه ویلسون هم به دلیل ضد بلشویسم ایدئولوژیک و هم خواسته های عمل گرایانه او برای انسجام اتحاد تعیین شده است. p>

In this concise interpretation of Wilson's Russian policy, Schild challenges the belief that Wilson's response to the 1917 October Revolution was exclusively ideological. Contrary to the belief that when Wilson sent American troops to intervene in 1918, his goal was to establish a democratic order in Russia, this book shows that his actions were more pragmatic. Wilson's belief in the superiority of liberalism over totalitarianism was so strong that he expected democratic forces in Russia to take power without outside aid. At the Paris Peace Conference, he rejected suggestions for an anti-Soviet crusade. His July 1918 decision to intervene was not a part of Wilson's ideology. It was based on an effort to maintain unity with Britain and France during the final phase of World War I.

Wilson did, indeed, have a liberal anti-Bolshevik agenda. However, his belief in the superiority of liberalism over totalitarianism was so strong that he expected democratic forces in Russia to take power without any outside aid. At the Paris Peace Conference, he rejected all suggestions for a Western anti-Soviet crusade or for a division of Russia. His 1918 decision to intervene was not part of Wilson's ideological confrontation with the Bolsheviks. It was based on an effort to maintain unity with the British and French governments during the final phase of World War I. Wilson's Russian policy, the author concludes, was determined both by his ideological anti-Bolshevism and pragmatic demands for alliance cohesion.