Between Hegel and Spinoza: A Volume of Critical Essays

اثر
اخیر در فلسفه سیاسی و تاریخ ایده‌ها، اسپینوزا و
هگل را به عنوان قدرتمندترین جایگزین‌های زنده برای جریان اصلی تفکر روشنگری معرفی می‌کنند. با این حال، برای بسیاری از فیلسوفان و نظریه پردازان سیاسی امروز، باید بین هگل یا اسپینوزا یکی را انتخاب کرد. همانطور که تفسیر تأثیرگذار دلوز می‌گوید، هگل «فرقه‌های مرگ» مدرن را نمونه و ترویج می‌کند، در حالی که اسپینوزا مظهر «اشتهای سرکوب‌ناپذیر برای زندگی» است. اسپینوزا متفکر "تأیید ناب" است. با این حال، بین
هگل و اسپینوزا نه تنها مخالفت وجود دارد. این مجموعه مقالات به دنبال یافتن رابطه خویشاوندی سرکوب شده بین هگل و اسپینوزا است. هر دو فیلسوف
جایگزین های قوی و عمیقی برای فردگرایی روش شناختی
لیبرالیسم کلاسیک ارائه می دهند. به همین ترتیب، آنها پرتره‌هایی از عقل را ترسیم می‌کنند که
مطابق با زمینه و دارای خطوط عاطفی هستند، و قدردانی ویژه‌ای از وجود تجسم یافته و تاریخی ما ارائه می‌دهند. نویسندگان این مجموعه
با دقت زمینه را برای یک اتحاد پیچیده و ظریف بین این
دو شمایل شکن بزرگ، چه در درون و چه در برابر سنت روشنگری، فراهم می کنند.

Recent
work in political philosophy and the history of ideas presents Spinoza and
Hegel as the most powerful living alternatives to mainstream Enlightenment
thought. Yet, for many philosophers and political theorists today, one must
choose between Hegel or Spinoza. As Deleuze's influential interpretation
maintains, Hegel exemplifies and promotes the modern "cults of death," while
Spinoza embodies an irrepressible "appetite for living." Hegel is the figure of
negation, while Spinoza is the thinker of "pure affirmation". Yet, between
Hegel and Spinoza there is not only opposition. This collection of essays seeks
to find the suppressed kinship between Hegel and Spinoza. Both philosophers
offer vigorous and profound alternatives to the methodological individualism of
classical liberalism. Likewise, they sketch portraits of reason that are
context-responsive and emotionally contoured, offering an especially rich appreciation
of our embodied and historical existence. The authors of this collection
carefully lay the groundwork for a complex and delicate alliance between these
two great iconoclasts, both within and against the Enlightenment tradition.