Between Capitalism and Community

ساخت مارکسیستی سرمایه‌داری را به سیستم‌های جامعه پیوند می‌دهد

در این کتاب، مایکل لبوویتز استدلال‌هایی را که در برنده جایزه‌اش، فراتر از سرمایه مطرح کرده است، عمیق‌تر می‌کند. من>. کارل مارکس در سرمایه بر سرمایه و طبقه سرمایه دار که تجسم آن است، تمرکز کرده است. این انباشت بی پایان سرمایه، علل و پیامدهای آن است که در تحلیل مارکس نقش اساسی دارد. مارکس در اتخاذ این رویکرد نه تنها بر محوریت «محرکه درونی» و «گرایش دائمی» سرمایه برای تقسیم طبقه کارگر، بلکه اقتصاد سیاسی طبقه کارگر («تولید اجتماعی کنترل شده توسط آینده نگری اجتماعی») تمایل داشت.

در بین سرمایه داری و جامعه، لبوویتز نشان می دهد که سرمایه داری در درون خود عناصری از یک جامعه متفاوت، یکی از جامعه را در بر می گیرد. در حالی که ساختار فکری مارکس از سرمایه داری با آن به عنوان یک سیستم ارگانیک برخورد می کند که مقدمات سرمایه و کار مزدی خود را بازتولید می کند (از جمله طبقه کارگری که به الزامات سرمایه «به عنوان قوانین طبیعی بدیهی» نگاه می کند)، لبوویتز استدلال می کند که مبارزه کارگران مشترک و فعالیت‌های مبتنی بر همبستگی در جهت نظام ارگانیک جامعه، سیستم جایگزینی که مقدمات، اجتماع و شناخت نیازهای دیگران خود را تولید می‌کند، اشاره می‌کنند. اگر بخواهیم از وحشی گری نهایی که بحران موجود سیستم زمین را به تصویر می کشد فرار کنیم، تبعیت نظام سرمایه داری توسط نظام جامعه ضروری است. با این حال، از آنجایی که دوره میان حکومتی که در آن سرمایه داری و جامعه همزیستی دارند با نفوذ متقابل و تغییر شکل متقابل هر دو طرف در این کل مشخص می شود، راه رسیدن به جامعه نمی تواند خود به خود پدیدار شود، بلکه نیازمند حزبی انقلابی است که بر توسعه ظرفیت های مردم از طریق شخصیت اصلی آنها تأکید کند. .

Connects the Marxist construct of capitalism to systems of community

In this book, Michael Lebowitz deepens the arguments he made in his award-winning, Beyond Capital. Karl Marx, in Capital, focused on capital and the capitalist class that is its embodiment. It is the endless accumulation of capital, its causes and consequences that are central to Marx’s analysis. In taking this approach, Marx tended to obscure not only the centrality of capital’s “immanent drive” and “constant tendency” to divide the working class but also the political economy of the working class (“social production controlled by social foresight”).

In Between Capitalism and Community, Lebowitz demonstrates that capitalism contains within itself elements of a different society, one of community. Whereas Marx’s intellectual construct of capitalism treats it as an organic system that reproduces its premises of capital and wage-labor (including a working class that looks upon the requirements of capital “as self-evident natural laws”), Lebowitz argues that the struggle of workers in common and activities based upon solidarity point in the direction of the organic system of community, an alternative system that produces its own premises, communality, and recognition of the needs of others. If we are to escape the ultimate barbarism portended by the existing crisis of the earth system, the subordination of the system of capitalism by that of community is essential. Since the interregnum in which capitalism and community coexist is marked by the interpenetration and mutual deformation of both sides within this whole, however, the path to community cannot emerge spontaneously but requires a revolutionary party that stresses the development of the capacities of people through their protagonism.