Belief and Cult: Rethinking Roman Religion

تفسیری مجدد پیشگامانه که از نظریه شناختی استفاده می کند تا نشان دهد که باور غایب نبود - بلکه در قلب - مذهب رومی بود

باور و فرقه استدلال می کند که اعتقاد منحصراً مسیحی نیست، بلکه در مذهب روم باستان مرکزی بوده است. با تکیه بر نظریه شناختی، ژاکوب مکی نشان می دهد که علیرغم اینکه هیچ ارتباطی با نجات یا ایمان ندارد، باور زیربنای هر جنبه ای از اعمال مذهبی روم است - احساسات، کنش فردی و جمعی فرقه، هنجارهای آیینی، واقعیت اجتماعی و قدرت اجتماعی. با انجام این کار، او همچنین استدلال کاملی برای اهمیت اعتقاد به سایر ادیان غیر مسیحی ارائه می‌کند.

در سطح فردی، این کتاب استدلال می‌کند که اعتقاد نقشی ضروری در پیدایش کنش فرقه‌ای و دینی داشته است. هیجانی. با این حال، اعتقاد یک بعد جمعی نیز داشت. تئوری شناختی نیت مشترک نشان می دهد که چگونه ممکن است باورها در بین افراد به اشتراک گذاشته شود و وجود هنجارهای آیینی مکتوب، نانوشته یا حتی ناگفته را توجیه کند. باورهای مشترک، طراحی رقص کنش فرقه‌ای جمعی را مجاز می‌ساخت و به اعمال فرقه‌ای معانی اجتماعی می‌داد. این کتاب همچنین نقش باور مشترک در ایجاد و حفظ واقعیت اجتماعی رومی را روشن می کند. اعتقاد مشترک به رومیان این امکان را می داد که به عوامل، اعمال و مصنوعات موقعیت و قدرت اجتماعی- مذهبی اعطا کنند. به معنای عمیق، هیچ انسانی نمی تواند فال و هیچ عملی از ذبح حیوانات را به عنوان یک پیشکش موفقیت آمیز به خدایان به حساب آورد، مگر اینکه رومیان به طور جمعی اعتقادات مناسبی در مورد این چیزها داشته باشند.

بررسی دقیق فال، دعا، و امور مذهبی فرهنگ سازی کودکان و تئوری های خود رومیان در مورد شناخت و فرقه، باور و فرقه نوید انقلابی در درک دین روم را می دهد و نشان می دهد که هیچ یک از ویژگی های آن بدون معنی نیست. اعتقاد رومی.

A groundbreaking reinterpretation that draws on cognitive theory to show that belief wasn’t absent from―but rather was at the heart of―Roman religion

Belief and Cult argues that belief isn’t uniquely Christian but was central to ancient Roman religion. Drawing on cognitive theory, Jacob Mackey shows that despite having nothing to do with salvation or faith, belief underlay every aspect of Roman religious practices―emotions, individual and collective cult action, ritual norms, social reality, and social power. In doing so, he also offers a thorough argument for the importance of belief to other non-Christian religions.

At the individual level, the book argues, belief played an indispensable role in the genesis of cult action and religious emotion. However, belief also had a collective dimension. The cognitive theory of Shared Intentionality shows how beliefs may be shared among individuals, accounting for the existence of written, unwritten, or even unspoken ritual norms. Shared beliefs permitted the choreography of collective cult action and gave cult acts their social meanings. The book also elucidates the role of shared belief in creating and maintaining Roman social reality. Shared belief allowed the Romans to endow agents, actions, and artifacts with socio-religious status and power. In a deep sense, no man could count as an augur and no act of animal slaughter as a successful offering to the gods, unless Romans collectively shared appropriate beliefs about these things.

Closely examining augury, prayer, the religious enculturation of children, and the Romans’ own theories of cognition and cult, Belief and Cult promises to revolutionize the understanding of Roman religion by demonstrating that none of its features makes sense without Roman belief.