Being Elvis: A Lonely Life

یک \"حساب دلسوزانه و فوق‌العاده خوب نوشته شده\" (USA Today)، بیوگرافی ری کانولی از پادشاه با \"خودانگیختگی و برق\" (پرستون لاوترباخ) اوج می‌گیرد.

الویس پریسلی یک چهره غول پیکر در فرهنگ عامه آمریکایی است، مردی که استعداد و شهرت او تنها با افراط و تفریط های بعدی و پایان تراژیک او مطابقت داشت. موجودی خداگونه در تاریخ راک اند رول، این نماد قرن بیستمی با صدایی خیره کننده، گاسپل و ریتم و بلوز سنتی سیاه را با کانتری در هم آمیخت تا نوع کاملاً جدیدی از موسیقی و روش جدیدی برای بیان تمایلات جنسی مردانه ایجاد کند، که به سادگی باعث وزش آن می شود. آمریکای سرکوب شده دهه 1950.

ری کانولی، روزنامه‌نگار راک کهنه‌کار در Being Elvis، نگاهی تازه به حرفه محبوب‌ترین خواننده جهان می‌اندازد و او را چهل سال پس از مرگش، نه به طور کامل در نورهای نئون لاس وگاس، بلکه در میانه‌ی زندگی‌اش قرار می‌دهد. قرن بیستم، جهان کاملاً جنوبی. برای طرفداران جدید و باتجربه، کانولی، که در سال 1969 با الویس مصاحبه کرد، مردی را دوباره خلق کرد که از فقر در توپلو، می سی سی پی به شهرت بی سابقه ای یک شبه رسید، فرانک سیناترا را تحت الشعاع قرار داد و سپس بیتلز را در طول راه الهام بخشید.

کنلی با کنار هم قرار دادن موسیقی، آهنگ‌ها و کنسرت‌های زنده آتش‌زا با زندگی شخصی که بعداً از کنترل خارج می‌شود، نشان می‌دهد که مصرف آمفتامین الویس از اوایل تورهای هیستری او در اواخر دهه 1950 آغاز شد و اینکه نیازهای مالی که او را در ابتدا سوق می‌داد، در نهایت او را آزار می‌داد. با روایتی که طی سال‌ها مصاحبه با جان لنون، ​​باب دیلن، بی‌بی کینگ، سام فیلیپس، و روی اوربیسون و بسیاری دیگر به دست آمده است، کانولی یکی از ظریف‌ترین و بالغ‌ترین پرتره‌ها را از این پدیده فرهنگی تا به امروز خلق می‌کند.

آنچه که الویس بودن را فراتر از خود روایت متمایز می کند، بررسی های ظریف تر کانولی از فقر سفیدپوستان، آرزوهای طبقاتی و زندانی است که شهرت شدید دارد. همانطور که به پایان این روایت تلخ می رسیم، مرگ الویس در چهل و دو سالگی رنگ یک تراژدی عمیقا آمریکایی را به خود می گیرد. خالق صدای آمریکایی که امروزه طنین انداز می شود، الویس در زمان یخ زده باقی می ماند، نمادی ماندگار آمریکایی که می تواند "بی وقفه در فتنه ای از التماس و اشتیاق اوج بگیرد" و یک احساس درونی، شاید آرزوی ابدی را به تصویر بکشد، که تمام ما هنوز می توانیم ارتباط برقرار کنیم.

صمیمی و بی دریغ، الویس بودن، ولخرجی و غیرمنطقی بودن ذاتی اساطیر الویس را بررسی می کند و در نهایت جشنی متفکرانه از یک زندگی جاودانه ارائه می دهد.

A "sympathetic and exceptionally well-written account" (USA Today), Ray Connolly's biography of the King soars with "spontaneity and electricity" (Preston Lauterbach).

Elvis Presley is a giant figure in American popular culture, a man whose talent and fame were matched only by his later excesses and tragic end. A godlike entity in the history of rock and roll, this twentieth-century icon with a dazzling voice blended gospel and traditionally black rhythm and blues with country to create a completely new kind of music and new way of expressing male sexuality, which simply blew the doors off a staid and repressed 1950s America.

In Being Elvis veteran rock journalist Ray Connolly takes a fresh look at the career of the world's most loved singer, placing him, forty years after his death, not exhaustively in the garish neon lights of Las Vegas but back in his mid-twentieth-century, distinctly southern world. For new and seasoned fans alike, Connolly, who interviewed Elvis in 1969, re-creates a man who sprang from poverty in Tupelo, Mississippi, to unprecedented overnight fame, eclipsing Frank Sinatra and then inspiring the Beatles along the way.

Juxtaposing the music, the songs, and the incendiary live concerts with a personal life that would later careen wildly out of control, Connolly demonstrates that Elvis's amphetamine use began as early as his touring days of hysteria in the late 1950s, and that the financial needs that drove him in the beginning would return to plague him at the very end. With a narrative informed by interviews over many years with John Lennon, Bob Dylan, B. B. King, Sam Phillips, and Roy Orbison, among many others, Connolly creates one of the most nuanced and mature portraits of this cultural phenomenon to date.

What distinguishes Being Elvis beyond the narrative itself is Connolly's more subtle examinations of white poverty, class aspirations, and the prison that is extreme fame. As we reach the end of this poignant account, Elvis's death at forty-two takes on the hue of a profoundly American tragedy. The creator of an American sound that resonates today, Elvis remains frozen in time, an enduring American icon who could "seamlessly soar into a falsetto of pleading and yearning" and capture an inner emotion, perhaps of eternal yearning, to which all of us can still relate.

Intimate and unsparing, Being Elvis explores the extravagance and irrationality inherent in the Elvis mythology, ultimately offering a thoughtful celebration of an immortal life.