Being Apart from Reasons: The Role of Reasons in Public and Private Moral Decision-Making

Being Apart from Reasons به این سوال می پردازد که چگونه باید از دلایل استفاده کنیم تا تصمیم بگیریم چه کار کنیم. به طور خاص، این کتاب ایراداتی را به رایج‌ترین پاسخی که نظریه‌پردازان حقوقی و سیاسی معاصر به پیچیدگی اخلاقی تصمیم‌گیری در جوامع مدرن داده‌اند، ارائه می‌کند: تلاش برای رهایی کارگزاران عمومی از بار استدلالی‌شان با جدا کردن مجموعه‌ای از دلایل خاص. از مجموعه کلی دلایل و نسبت دادن اولویت سیستماتیک سابق بر همه دلایل دیگر. اگر این تلاش ها با موفقیت به پایان برسد، کارگزاران عمومی نباید به طور جامع استدلال کنند و همه دلایل را در نظر بگیرند و آنها را با یکدیگر سنجیدند. برخی از دلایل از نوع تصمیم گیری حذف می شوند.

این استراتژی هم در ادعای رالز مبنی بر اینکه دلایل مربوط به حق به طور سیستماتیک بر دلایل مربوط به خیر مقدم است و هم در ادعای راز مبنی بر اینکه دلایل پیشگیرانه به طور سیستماتیک بر اولی مقدم است، آشکار است. دلایل سفارش همین استراتژی همچنین با استدلال های خاصی برای ارزش رویه ای قانون، مانند استدلال جرمی والدرون، نشان داده می شود. در کتاب، به هر یک از آن ادله برای انعقاد دلایل برای دفاع از این تز اعتراض شده است که استدلال کارگزاران عمومی همواره باید تا حد امکان جامع باشد.

برای رسیدن به این نتیجه، تصویر خاصی از تصمیم گیری عمومی مورد نیاز است. این تصویر با مقایسه بین استفاده از دلایل در تصمیم گیری عمومی و خصوصی ارائه شده است که در دو فصل اول کتاب انجام شده است. این مقایسه ویژگی‌های عجیبی را در تصمیم‌گیری عمومی آشکار می‌کند که دلالت بر نیاز کارگزاران عمومی به استدلال جامع قبل از تصمیم‌گیری دارد. فصل‌های باقی‌مانده به استدلال‌هایی که در بالا ذکر شد اعتراض می‌کنند که هدفشان توجیه حذف دلایل خاصی از تصمیم‌گیری کارگزاران عمومی است.

Being Apart from Reasons deals with the question of how we should go about using reasons to decide what to do. More particularly, the book presents objections to the most common response given by contemporary legal and political theorists to the moral complexity of decision-making in modern societies, namely: the attempt to release public agents from their argumentative burden by insulating a particular set of reasons from the general pool of reasons and assigning the former systematic priority over all other reasons. If those attempts succeed, public agents should not reason comprehensively, taking into account all reasons and weighing them against one another. Some reasons would be excluded from decision-making by kind.

That strategy is apparent both in Rawls’ claim that reasons concerning the right are systematically prior to reasons concerning the good and in Raz’s claim that pre-emptive reasons are systematically prior to first-order reasons. The same strategy is also instantiated by certain arguments for the procedural value of law, such as Jeremy Waldron’s. In the book, each of those arguments for the insulation of reasons is objected to in order to defend the thesis the reasoning by public agents must always be as comprehensive as possible.

In order to reach that conclusion a particular picture of public decision-making is needed. That picture is provided by the comparison between the use of reasons in public and private decision-making which is carried out in the first two chapters of the book. That comparison brings to light peculiar features of public decision-making that imply the need for public agents to reason comprehensively before deciding. The remaining chapters object to those arguments mentioned above which aim at justifying the exclusion of certain reasons from public agents' decision-making.