Behold the black caiman : a chronicle of Ayoreo life

در سال 2004، یکی از آخرین گروه‌های عشایری که داوطلبانه منزوی شده بودند، زندگی آبا و اجدادی خود را در جنگل‌های خار رو به کاهش شمال پاراگوئه پشت سر گذاشتند و از بولدوزرهای دامداران فرار کردند. کایمان سیاه را ببینید وقایع نگاری صمیمی لوکاس بسیر از سفر این گروه کوچک از مردم آیورئو، دنیای وحشتناک جدیدی است که اکنون با آن روبرو هستند، و زندگی پرمخاطره ای که در پس زمینه جمع آوری روح در کنار هم قرار داده اند. مبلغان، سازمان‌های غیردولتی بشردوستانه، سیاست‌های اقتصادی لیبرال دیرهنگام، و بالاترین نرخ جنگل‌زدایی در جهان.

با تکیه بر ده سال کار میدانی، بسیر بر گسست شدید بین شرایط ناامید کننده زندگی Ayoreo برای کسانی که خارج از جنگل هستند و تلاش های جهانی با بودجه خوب برای حفظ آنهایی که Ayoreo هنوز در آن زندگی می کنند، تأکید می کند. با نشان دادن این که چگونه این گسست در بدن و ذهن آیورئو طنین انداز می شود، گزارش انعکاسی او پیامدهای ویرانگر وسواس مداوم جامعه ما به امور بدوی را هدف قرار می دهد و سؤالات مهمی را در مورد ظرفیت قوی انسان شناسی برای پیشبرد یا ممانعت از مبارزات بومی برای حاکمیت مطرح می کند. نتیجه به‌روزرسانی به‌موقع قوم‌نگاری‌های ادبی کلاسیک آمریکای جنوبی است، نقدی مستمر از به‌اصطلاح چرخش هستی‌شناختی (یکی از داغ‌ترین گرایش‌های انسان‌شناسی) و مهم‌تر از همه، فراخوانی فوری برای محققان و فعالان یکسان برای بازنگری در مفاهیم خود تفاوت.

In 2004, one of the world’s last bands of voluntarily isolated nomads left behind their ancestral life in the dwindling thorn forests of northern Paraguay, fleeing ranchers’ bulldozers.  Behold the Black Caiman is Lucas Bessire’s intimate chronicle of the journey of this small group of Ayoreo people, the terrifying new world they now face, and the precarious lives they are piecing together against the backdrop of soul-collecting missionaries, humanitarian NGOs, late liberal economic policies, and the highest deforestation rate in the world. 

Drawing on ten years of fieldwork, Bessire highlights the stark disconnect between the desperate conditions of Ayoreo life for those out of the forest and the well-funded global efforts to preserve those Ayoreo still living in it. By showing how this disconnect reverberates within Ayoreo bodies and minds, his reflexive account takes aim at the devastating consequences of our society’s continued obsession with the primitive and raises important questions about anthropology’s potent capacity to further or impede indigenous struggles for sovereignty. The result is a timely update to the classic literary ethnographies of South America, a sustained critique of the so-called ontological turn—one of anthropology’s hottest trends—and, above all, an urgent call for scholars and activists alike to rethink their notions of difference.