دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Before the Chop
دانلود کتاب قبل از خرد کردن
مشخصات کتاب
Before the Chop
ویرایش: نویسندگان: Recorded Books. Inc., Rollins. Henry سری: ISBN (شابک) : 9781880985533, 1880985535 ناشر: 2.13.61 Publications سال نشر: 2013 تعداد صفحات: 0 زبان: English فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 396 کیلوبایت
قیمت کتاب (تومان) : 39,000
کلمات کلیدی مربوط به کتاب قبل از خرد کردن: موسیقی،موسیقی--ژانرها و سبک ها--راک،،،موسیقی -- ژانرها و سبک ها -- راک
در صورت تبدیل فایل کتاب Before the Chop به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب قبل از خرد کردن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب قبل از خرد کردن
من بیش از سی سال است که در لس آنجلس زندگی می کنم. از سال 1981، زمانی که من برای اولین بار وارد این شهر شدم، هفته نامه لس آنجلس حضوری فراگیر در شهر داشته است. سال‌ها پیش، در پشت هفته‌نامه، یک ستون شایعات وجود داشت که گروهی از مشارکت‌کنندگان داشت که گزارش‌های خود را برای پر کردن صفحه ارسال می‌کردند. به دلایلی، این افراد از من به عنوان یک شخصیت سرگرم کننده استفاده می کردند و اغلب اوقات از من ورزش می کردند. حتی تا چند سال پیش، از کسی ایمیلی دریافت می‌کردم که از من می‌پرسید آیا در مورد آنچه در هفته‌نامه لس‌آنجلس در مورد من گفته شده خوانده‌ام یا خیر. و سپس، در آگوست 2010، شلی لئوپولد و گوستاوو ترنر، دو نفر بسیار خوب در هفته‌نامه لس‌آنجلس، از من پرسیدند که آیا می‌خواهم با یک ویژگی یا سرمقاله گاه به گاه مشارکت‌کننده باشم. چون خودشون سوال میکردن گفتم حتما. من در اواخر همان ماه شروع به ارسال یک پیام در سایت LA Weekly کردم. هدف اصلی من دریافت لیست پخش برنامه رادیویی شنبه شب خود در KCRW FM بود. در نوامبر 2010، گوستاوو از من پرسید که آیا می‌خواهم با نیک کیو در مورد آلبوم Grinderman II مصاحبه کنم و آن را به عنوان یک ویژگی معرفی کنم. من گفتم بله. فکر می کنم اولین بار بود که در نسخه چاپی بودم. در اوایل سال بعد، گوستاوو گفت که یکی از چیزهایی را که پست کرده بودم بسیار دوست دارد و می‌خواهد آن را در نسخه چاپی قرار دهد تا ببیند چه پاسخی داده است. او این کار را کرد و به نظر می رسید که مردم آن را دوست داشتند. او از من خواست که به صورت هفتگی کمک کنم. من از فوریه 2011 این کار را انجام داده ام. عصبانیت انگیزه من برای نوشتن ستون است. برای خانم مولینو و امثال اینها، من یک جکاف به نام شکی هستم. باور کنید فهمیدم و هرگز فراموش نمی کنم. وقتی چیزی شبیه مثالی را که ارائه کردم می خوانم، نمی توانم برای شما توضیح دهم که چقدر به من الهام می دهد. روشن شده حتی شروع به پوشاندن آن نمی کند. این به من یادآوری می کند که من بیشتر از آنچه که آنها مجبور به خوردن هستند، خورده ام و هنوز اینجا هستم. به همین دلیل است که من بیش از حد موفق هستم. من زندگی می کنم تا اینگونه مردم را دفن کنم. من نمی دانم این کار چقدر طول می کشد. من به ارسال قطعات ادامه می دهم و آنها همچنان آنها را چاپ می کنند. تا اینجای کار، چیز خوبی بوده است. به دلیل محدودیت فضا، ویراستار باید قطعه را کوتاه کند و اغلب مناسب می‌داند عنوانی را که فرستادم به چیزی که هرگز نمی‌گویم تغییر دهد. من به هیچکدام از اینها اهمیت نمی دهم. من می دانم که ویراستارها کار دارند، و در نهایت، نسخه من در اینجا به پایان می رسد ... فرم اصلی و عنوان دست نخورده: قبل از برش دادن. بیعت من با توست. همیشه بوده است. این تنها دلیلی است که من در وهله اول همه این کارها را انجام می دهم.-هنری.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
I have been living in Los Angeles for over thirty years. Since 1981, when I first arrived to now, the LA Weekly has had an ubiquitous presence in the city. Years ago, in the back of the Weekly, there was a gossip column that had a revolving cast of contributors who sent in their reportage to fill the page. For some reason, these people would use me as a figure of fun and made sport of me quite often. Even up to a few years ago, I would get an e-mail from someone asking me if I had read about what was said about me in the LA Weekly. And then, in August of 2010, Shelley Leopold and Gustavo Turner, two very good people at the LA Weekly, asked if I would like to be a contributor with an occasional feature or editorial. Since it was them asking, I said sure. I started out posting a dispatch on the LA Weekly site later that month. My primary goal was to get out the play list for my Saturday night radio show on KCRW FM. In November of 2010, Gustavo asked me if I wanted to interview Nick Cave about his Grinderman II album and turn it in as a feature. I said yes. I believe that was my first time being in the print version. Early the following year, Gustavo said he really liked one of the things I had posted and wanted to put it in the print version to see what the response was. He did and people seemed to like it. He asked me to contribute on a weekly basis. I have been doing that since February of 2011. Anger is my motivation for writing the column. To Ms. Molyneaux and the like, I'm some jackoff named Shecky. Believe me, I got it and I never forget. When I read something like the example I provided, I cannot explain to you how much it inspires me. Turned on dusn't even begin to cover it. It reminds me that I have eaten more kinds of shit than they will ever have to and I am still here. This is why I overachieve. I live to bury people like this. I have no idea how long this job will last. I keep sending pieces in and they keep printing them. So far, it's been a good thing. Due to space limits, the editor must trim the piece and often sees fit to change the title I sent in to something I would never say. I don't mind any of this. I know the editors have a job to do, and ultimately, my version will end up right here ... original form and title intact: Before the Chop. My allegiance is to you. It always has been. It's the only reason I do all this in the first place.-Henry.
