Beacons in the Night: With the OSS and Tito’s Partisans in Wartime Yugoslavia

در نیمه شب 14 مه 1944، چشمک زدن چراغ قوه در کوهستانی یوگسلاوی تحت اشغال آلمان، نشان دهنده سقوط چتر نجات چهار افسر آمریکایی OSS (دفتر خدمات استراتژیک) بود که گروهی از پارتیزان های تیتو با آنها روبرو شدند. یکی از افسران OSS فرانکلین لیندزی بود. تنها با حذف محرمانه در دهه 1980 آرشیوهای آمریکا و بریتانیا در زمان جنگ، او می‌توانست تجارب روزمره خود را در منطقه جنگی با شرایط دائماً در حال تغییر و خطر همیشه بازسازی کند. در ماه‌های پایانی جنگ، لیندسی فرمانده مأموریت نظامی آمریکا در دولت جدید کمونیستی تیتو شد و تثبیت قدرت تیتو بر جمعیت غیرنظامی، شکست نهایی چتنیک‌ها، و از بین بردن تمام سیاست‌های دیگر را توصیف می‌کند. مخالفت مشاهدات لیندسی از تنفرهای قومی و مذهبی وحشیانه به طور مستقیم به تحولات معاصر در یوگسلاوی سابق مربوط می شود. اگرچه بذرهای فروپاشی خشونت‌آمیز کنونی یوگسلاوی در قرن‌های پیشین کاشته شد، اما با جنایات زمان جنگ تقویت شد.

At midnight on May 14, 1944, the blinking of a flashlight in mountainous, German-occupied Yugoslavia signaled the parachute drop of four American OSS (Office of Strategic Services) officers who were met by a group of Tito's Partisans. One of the OSS officers was Franklin Lindsay. Only with the declassification in the 1980s of wartime American and British archives could he undertake to reconstruct his day-to-day experiences in a war area of constantly changing conditions and ever-present danger. In the closing months of the war, Lindsay became the commander of the American Military Mission to Tito's new Communist government, and he describes the consolidation of Tito's power over the civil population, the final defeat of the Chetniks, and the elimination of all other political opposition. Directly pertinent to contemporary developments in the former Yugoslavia are Lindsay's observations of the savage ethnic and religious hatreds. Though the seeds of the present violent breakup of Yugoslavia were sown in earlier centuries, they were given powerful reinforcement by wartime atrocities.