Bathing in Public in the Roman World

برای رومی ها، حمام کردن یک رویداد اجتماعی بود. حمام‌های عمومی، در واقع، یکی از معدود مکان‌هایی بودند که روزانه تعداد زیادی از رومی‌ها در یک محیط غیررسمی جمع می‌شدند. آنها برای ملاقات با دوستان، نوشیدن شراب، انتخاب شریک جنسی و به طور کلی در ساعات بیکاری بعدازظهر می رفتند. با وجود مخالفت افراد برتر از نظر اخلاقی، محبوبیت حمام ها برای بیش از یک هزار سال دوام آورد و به هر گوشه از جهان روم گسترش یافت.

این کتاب اولین کتابی است که تجربه حمام عمومی روم را عمدتاً به عنوان یک پدیده تاریخی، اجتماعی و فرهنگی به جای یک پدیده تکنولوژیکی یا معماری مورد مطالعه قرار می دهد. در نتیجه، بسیاری از مسائل در اینجا ایجاد شده است که تا به امروز فقط به صورت سطحی به آن پرداخته شده است. فاگان بازسازی می کند که سفر به حمام رومی چگونه بود. او می پرسد که چه زمانی و چرا حمام ها در رم رایج شدند، چه کسی تأسیسات حمام فراوان را ساخت و حفظ کرد، و حمام ها چه کارکرد جامعه شناختی در نظم اجتماعی سلسله مراتبی سفت و سخت امپراتوری روم داشتند.

برای روشن کردن این موضوعات روزمره، نویسنده شواهد متنوعی از جمله اشارات ادبی را به کار می‌برد. بقایای خود حمام ها، گرافیتی که روی دیوارهای حمام نوشته شده است. و مهمتر از همه، کتیبه های رسمی که فرهنگ حمام کردن را در همه جا روشن می کند.

در جریان این مطالعه، فاگان برخی از باورهای رایج در مورد حمام را به چالش می کشد، از مفاهیم گسترده ای از حمام ها مانند کاخ های بهداشت عمومی یا مکان هایی که هویت اجتماعی حمام را در بر می گیرد. حمام کنندگان به مسائل پیش پا افتاده تری مانند پوشیدن لباس های حمام عادت کردند.

این جلد برای کسانی که به مطالعه تجملات و خودنمایی عمومی، زندگی شهری و معنای اوقات فراغت رومی می پردازند بسیار جالب خواهد بود. شواهد مقایسه ای از سایر فرهنگ های حمام کردن نیز انسان شناسان اجتماعی و جامعه شناسان تاریخی را مورد توجه قرار خواهند داد.

گرت فاگان، استادیار کلاسیک و مطالعات مدیترانه باستان، دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا است.

For Romans, bathing was a social event. Public baths, in fact, were one of the few places where large numbers of Romans gathered daily in an informal context. They went to meet friends, drink wine, pick up sexual partners, and generally while away the idle afternoon hours. Despite the disapproval of the morally superior, the popularity of the baths endured for over a millennium and spread to every corner of the Roman world.

This book is the first to study the Roman public bathing experience primarily as a historical, social, and cultural phenomenon rather than a technological or architectural one. As a result, many issues are developed here that have to date been addressed only superficially. Fagan reconstructs what a trip to a Roman bath was like. He asks when and why the baths became popular at Rome, who built and maintained the abundant bathing establishments, and what sociological function the baths played in the Roman empire's rigidly hierarchical social order.

To throw light on these everyday topics the author deploys a wide variety of evidence, including literary allusions; the remains of the baths themselves, graffiti scribbled on bathroom walls; and, above all, formal inscriptions that throw light on the ubiquitous bathing culture.

In the course of this study Fagan challenges some widely held beliefs about baths, ranging from such broad notions of baths as palaces of public hygiene or places where the social identity of the bathers broke down, to more mundane matters such as the habitual donning of bathing costumes.

This volume will be of great interest for those studying luxury and public ostentation, municipal life, and the meaning of Roman leisure. Comparative evidence from other bathing cultures will also interest social anthropologists and historical sociologists.

Garret Fagan is Assistant Professor of Classics and Ancient Mediterranean Studies, Pennsylvania State University.