Axiomatic Models of Bargaining

مشکلی که در اینجا باید در نظر گرفته شود، مشکلی است که چانه زنی ها با آن مواجه هستند و باید به یک اجماع دست یابند - یعنی یک تصمیم متفق القول. به طور خاص، ما بازی‌های n نفر را در نظر خواهیم گرفت که در آن مجموعه‌ای از جایگزین‌های امکان‌پذیر وجود دارد، که در صورت موافقت همه معامله‌گران، هر یک از آنها می‌تواند نتیجه چانه‌زنی باشد. در صورتی که توافقی به اتفاق آرا حاصل نشود، نتیجه برخی از اختلافات از پیش تعیین شده خواهد بود. بنابراین، در بازی‌هایی از این نوع، هر بازیکن بر روی هر گزینه دیگری غیر از نتیجه اختلاف حق وتو دارد. دلایل مختلفی برای مطالعه بازی هایی از این نوع وجود دارد. اولاً، بسیاری از موقعیت‌های مذاکره، به‌ویژه آن‌هایی که فقط شامل دو معامله‌گر می‌شوند (یعنی زمانی که n=2 باشد)، اساساً تحت این قوانین انجام می‌شوند. همچنین، بازی های چانه زنی از این نوع اغلب به عنوان اجزای فرآیندهای پیچیده تر رخ می دهد. علاوه بر این، سادگی بازی های چانه زنی آنها را به وسیله ای عالی برای مطالعه تأثیر هر فرضی که در تجزیه و تحلیل آنها ساخته می شود، تبدیل می کند. تأثیر بسیاری از مفروضاتی که در تحلیل بازی‌های مشارکتی پیچیده‌تر مطرح می‌شوند را می‌توان به راحتی در مطالعه بازی‌های چانه‌زنی تشخیص داد. مدل های مختلف چانه زنی در نظر گرفته شده در اینجا به طور اصولی مورد مطالعه قرار خواهند گرفت. به این معنی که هر مدل با مشخص کردن مجموعه‌ای از ویژگی‌ها مورد مطالعه قرار می‌گیرد که به طور منحصر به فرد آن را مشخص می‌کند.

The problem to be considered here is the one faced by bargainers who must reach a consensus--i.e., a unanimous decision. Specifically, we will be consid­ ering n-person games in which there is a set of feasible alternatives, any one of which can be the outcome of bargaining if it is agreed to by all the bargainers. In the event that no unanimous agreement is reached, some pre-specified disagree­ ment outcome will be the result. Thus, in games of this type, each player has a veto over any alternative other than the disagreement outcome. There are several reasons for studying games of this type. First, many negotiating situations, particularly those involving only two bargainers (i.e., when n = 2), are conducted under essentially these rules. Also, bargaining games of this type often occur as components of more complex processes. In addi­ tion, the simplicity of bargaining games makes them an excellent vehicle for studying the effect of any assumptions which are made in their analysis. The effect of many of the assumptions which are made in the analysis of more complex cooperative games can more easily be discerned in studying bargaining games. The various models of bargaining considered here will be studied axioma- cally. That is, each model will be studied by specifying a set of properties which serve to characterize it uniquely.