برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Autobiografia di Carlo Tresca

دانلود کتاب زندگینامه کارلو ترسکا

مشخصات کتاب

Autobiografia di Carlo Tresca

دسته بندی: تاریخ
ویرایش: Anicia 
نویسندگان: Autobiografia di Carlo Tresca. Introduzione e note di Nunzio Pernicone  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر: 2003 
تعداد صفحات: 254 
زبان: Italian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 8 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 43,000

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 16

در صورت تبدیل فایل کتاب Autobiografia di Carlo Tresca به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب زندگینامه کارلو ترسکا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب زندگینامه کارلو ترسکا

کارلو ترسکا در مقاطع مختلف زندگی خود، خود را یک سوسیالیست، سندیکالیست و آنارشیست تعریف کرد. برای محققانی که بر برچسب‌ها پافشاری می‌کنند، آنارکو سندیکالیست تعریفی است که به بهترین شکل موقعیت ترسکا را در طیف جنبش‌های ایدئولوژی‌های انقلابی توصیف می‌کند. اما Tresca را نمی توان به وضوح طبقه بندی کرد و در یک جعبه قرار داد. در میان کمترین فرقه گرایان انقلابی، او مردان را بر اساس اعمالشان قضاوت می کرد، نه بر اساس پرچمی که از آن تبعیت می کردند. ترسکا به دلیل رویکرد عمل‌گرایانه‌اش به فکر و عمل، چهره‌ای خارج از رده در میان آنارشیست‌های ایتالیایی در آمریکا باقی می‌ماند. بسیاری از آنها او را دوست داشتند. دیگران او را شخصی غیر ارادی می دانستند. در نتیجه، محدودیت‌های باریک جنبش آنارشیستی، بستر مناسبی برای مطالعه و قدردانی از مردی نیست که ماکس نومد به‌درستی او را به‌عنوان «شوشی بدون یونیفرم» تعریف کرده است. در عوض، حرفه او باید در محدوده وسیع تر رادیکالیسم ایتالیایی-آمریکایی و اتحادیه کارگری قرار گیرد.\r\nاین همان محیط فرهنگی و سیاسی است که در آن کارلو ترسکا برای حدود چهل سال خود را به عنوان یک فریلنسر سرسخت انقلاب متمایز می کرد، تریبونی پویا که کارگران مهاجر ایتالیایی را در نبردهای بی شمار علیه نیروهای سرمایه داری، فاشیسم و کمونیسم راهنمایی می کرد. اما، همانطور که مشخص است، اولین نبردهای او در سولمونا، به عنوان دبیر بخش محلی سندیکای فوئوچیستی و ماچینیستی (راه آهن) و به عنوان مدیر روزنامه سوسیالیستی ایل گرمه انجام شد.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

In vari momenti della sua carriera, Carlo Tresca ha definito se stesso socialista, sindacalista e anarchico. Per gli studiosi che insistono con le etichette, anarco-sindacalista è la definizione che meglio descrive la posizione di Tresca nella gamma dei movimenti delle ideologie rivoluzionarie. Ma Tresca non può essere classificato nettamente e messo in una casella. Tra i meno settari dei rivoluzionari, giudicava gli uomini dalle loro azioni, non dalla bandiera alla quale prestavano obbedienza. A causa del suo approccio pragmatico al pensiero ed all'azione, Tresca resta un personaggio fuori dai ranghi tra gli anarchici italiani in America. Molti di costoro lo amavano; altri lo consideravano una persona non grata. Di conseguenza, gli angusti limiti del movimento anarchico non costituiscono il contesto appropriato per studiare e apprezzare l'uomo che Max Nomad definì in modo molto appropriato come "ribelle senza uniforme." La sua carriera dev'essere collocata invece nei più vasti confini del radicalismo e del sindacalismo italo-americani. Questo l'ambiente culturale e politico nel quale, per circa quarant'anni, Carlo Tresca si distinse come ardente freelance della rivoluzione, tribuno dinamico che guidò i lavoratori italiani immigrati in innumerevoli battaglie contro le forze del capitalismo, del fascismo e del comunismo. Ma, come noto, le sue prime battaglie furono combattute a Sulmona, come Segretario della locale sezione del Sindacato Fuochisti e Macchinisti (ferrovie) e come direttore del giornale socialista Il Germe.