Aurelia, Aurélia: A Memoir

یک خاطرات رویایی ترسناک و اولین اثر غیرداستانی یکی از مبتکرترین رمان نویسان ما.
اورلیا، اورلیا در یک قایق شروع می شود. نویسنده شانزده ساله در سنی به اروپا سفر می‌کند که می‌توان «شخصیت‌هایی مانند لباس‌ها را امتحان کرد». مطمئن از زندگی ای که در انتظارش است به زودی او خود را در یونانی می‌بیند که بسیار ترسناک‌تر از یونان فانتزی است، «هر روز صبح با پیرزن‌های واقعی از مسیرهای شیب‌دار بالا و پایین می‌رود و به دنبال آتش‌سوزی می‌گردد».
کتاب جدید هیپنوتیزم کاترین دیویس، مراقبه‌ای است در روشی که تخیل زندگی را شکل می دهد، و چگونه زندگی، همانطور که به جلو می رود، تخیل را شکل می دهد. در مرکز آن مرگ شوهرش، اریک است. این کتاب به عنوان مطالعه ازدواج آنها، شادی های عمیق و ناامیدی های سوزناک آن آشکار می شود. همچنین کتابی است درباره زمان، رویدادهای اجتناب ناپذیری که آغاز و پایان را تعیین می کنند. مشغله هایی که داستان دیویس را مشخص می کند در اینجا قابل تشخیص است - سفرهای سرنوشت ساز، حس شدید مکان، اتحاد غیرمنتظره جادویی و واقعی - اما خود وسیله نقلیه کاملاً جدید است.
اورلیا، اورلیا مرزهای مرسوم خاطرات را منفجر می کند. این یک دستاورد شگفت انگیز است.

An eerily dreamlike memoir, and the first work of nonfiction by one of our most inventive novelists.
Aurelia, Aurélia begins on a boat. The author, sixteen years old, is traveling to Europe at an age when one can "try on personae like dresses." She has the confidence of a teenager cultivating her earliest obsessions—Woolf, Durrell, Bergman—sure of her maturity, sure of the life that awaits her. Soon she finds herself in a Greece far drearier than the Greece of fantasy, "climbing up and down the steep paths every morning with the real old women, looking for kindling."
Kathryn Davis's hypnotic new book is a meditation on the way imagination shapes life, and how life, as it moves forward, shapes imagination. At its center is the death of her husband, Eric. The book unfolds as a study of their marriage, its deep joys and stinging frustrations; it is also a book about time, the inexorable events that determine beginnings and endings. The preoccupations that mark Davis's fiction are recognizable here—fateful voyages, an intense sense of place, the unexpected union of the magical and the real—but the vehicle itself is utterly new.
Aurelia, Aurélia explodes the conventional bounds of memoir. It is an astonishing accomplishment.