Aufsätze und Vorträge 1931 – 1980

در حالی که مشغول ویرایش نوشته هایی هستم که نیم قرن نوشته شده اند، - خیلی دیر - متوجه می شوم که نباید آنها را ویرایش می کردم. آنها امروز بر من تأثیری می گذارند که رد، تأیید مشروط و حیرت را در هم می آمیزد. انشاهایی هست که امروز فقط با آه می‌توانم آن‌ها را کنار بگذارم: «کاش پسر خوب موضوع زیبایی را که با آن سروکار دارد متوجه شده بود!» انگشتانم تکان می‌خورند، انشا برای نوشتن آن‌طور که باید نوشته می‌شد. شاید در مواردی این کار را انجام دهم. از جمله مقالاتی که من رد می کنم، البته مقالاتی هستند که در آنها حقایق نادرستی بیان شده است. من از موجود گستاخی که فکر می‌کرد می‌تواند چیزهایی را که به اندازه کافی درباره آن‌ها نمی‌دانست، روی کاغذ بیاورد، آزارم می‌دهد. در طرف مقابل ترازو مقالاتی هستند که مرا شگفت زده می کنند. اینها کسانی هستند که تا حد زیادی یا کاملاً فراموش کرده ام، و اکنون به عنوان چیزی بیگانه به سراغ من می آیند و - چرا نباید آن را بگویم؟ - نمی توانم نوعی تحسین را تحسین نکنم. با این حال، تا حد زیادی بیشترین بخش از مقالات در دسته بندی قرار می گیرند که من آن را "اعتبار مشروط" نامیده ام. تکه های خوبی در آنها وجود دارد، اما مملو از تکرار هستند.

Indem ich mich mit der Herausgabe von Schriften beschäftige, die während eines halben Jahrhunderts entstanden sind, erkenne ich - zu spät -, daß nicht ich sie hätte herausgeben sollen. Auf mich machen sie heute einen Eindruck, in dem sich Ablehnung, bedingte Anerkennung und Erstaunen mischt. Es gibt da Aufsätze, die ich heute nur mit dem Seufzer aus der Hand legen kann: "Hätte der gute Junge das schöne Thema, mit dem er sich da beschäftigt, doch nur verstanden!" Es zuckt mir in den Fingern, den Aufsatz so zu schreiben, wie er hätte geschrie­ ben werden sollen. Vielleicht werde ich es in einigen Fällen tun. Zu den Aufsät­ zen, die ich ablehne, gehören natürlich auch die, in denen falsche Tatsachen über­ mittelt werden. Ich ärgere mich über das vorlaute Wesen, welches Dinge glaubte zu Papier bringen zu dürfen, von denen es nicht genug wußte. Auf der entge­ gengesetzten Seite der Skala stehen die Aufsätze, die mein Erstaunen erregen. Es sind diejenigen, die ich zum großen Teil oder auch ganz vergessen habe, und die mir nun als etwas Fremdes entgegenkommen und als etwas - warum sollte ich es denn nicht sagen? -, dem ich eine Art Bewunderung nicht versagen kann. Der bei weitem größte Teil der Aufsätze aber fällt unter die Kategorie, die ich mit "be­ dingter Anerkennung" bezeichnet habe. Es gibt in ihnen gute Brocken, aber sie sind belastet mit Wiederholungen.