Atlas and Manual of Plant Pathology

در حالت ایده‌آل، یک کتاب درسی باید با سخنرانی‌ها و آزمایشگاه‌های یک دوره علمی ادغام شود. انتخاب چنین کتابی می تواند برای معلم یک کار طاقت فرسا (و گاهی غیرممکن) باشد. دانش‌آموزان از گیر افتادن با کتاب «بی فایده» محتاط هستند. ه. ، یکی که مربی هرگز به آن اشاره نمی کند. خواننده احتمالا تا حدودی درک عملی از نگرانی آنها دارد. معلمی را به یاد دارم که نه تنها متنی را که انتخاب کرده بود تقبیح کرد، بلکه به کلاس اطلاع داد که از آن استفاده نخواهد کرد. این پس از آن بود که من قبلاً یک نسخه را خریداری کرده بودم! با توجه به موارد فوق، تصمیم گرفتم در سال 1973 اطلس بارنز و کتابچه راهنمای بیماری شناسی گیاهی را امتحان کنم. شش سال و 800 دانش آموز بعد از انتخابم پشیمان نیستم. تا آنجا که من نگران هستم، هنوز هم بهترین کتاب در نوع خود در این قاره است. اطلس بارنز حاوی ترکیبی عالی از جنبه های تشخیصی و تجربی پاتولوژی گیاهی است. درمان او برای هر بیماری به صورت جداگانه به مربی اجازه می دهد تا برخی از عوامل بیماری زا را بدون ایجاد اختلال در تداوم کتاب حذف کند. دوره یک ترم من در آسیب شناسی جنگل تا حد زیادی تشریحی است. تاکید زیادی بر تشخیص میدانی علائم و نشانه ها است. این با تکنیک بارنز تسهیل می شود. در دنباله ای از عکس ها، ابتدا گیاه یا قسمتی از آن بیمار به صورت کلی مشاهده می شود تا علائم کلی نشان داده شود. این معمولاً با نمای نزدیک از علائم (یعنی

Ideally a textbook should integrate with the lectures and labs in a science course. Select­ ing such a book can be an onerous (and sometimes impossible) task for the teacher. Students are wary of getting stuck with a "useless" book, i. e. , one to which the instructor never refers. The reader probably has some practical appreciation of their concern. I remem­ ber an instructor who not only denounced the very text he had chosen, but also informed the class that he wouldn't be using it. This was after I had already purchased a copy! Being mindful of the foregoing, I decided to try Barnes' Atlas and Manual of Plant Pathology in 1973. Six years and 800 students later I have no regrets about my choice. As far as I am concerned it is still the finest book of its kind on this continent. Barnes' Atlas contains an excellent blend of the diagnostic and experimental aspects of plant pathology. His treatment of each disease on an individual basis allows the instruc­ tor to omit some pathogens without disturbing the book's continuity. My one-semester course in Forest Pathology is largely descriptive. Strong emphasis is placed on field recognition of symptoms and signs. This is facilitated by Barnes' technique. In a sequence of photographs, the diseased plant or part is first viewed as a whole to show the general symptoms. This is usually followed by a close-up ofthe signs (i. e.