Athenian Comedy in the Roman Empire

کمدی آتن کاملاً در قانون کلاسیک جا افتاده است، اما نویسندگان امپراتوری متون طنز، طرح‌ها و زبان آریستوفان، مناندر، و رقبای آنها را به گونه‌ای که منعکس‌کننده فرهنگ اجرا غیرآتنومرکزی و پان مدیترانه‌ای است، بحث کرده، تجزیه و تحلیل کردند و تغییر جهت دادند. دوران امپراتوری اگرچه دریافت تراژدی فراتر از دوران معاصر خود مورد مطالعه قرار گرفته است، اما میراث کمدی آتنی در جهان روم به خوبی درک نشده است.

این جلد اولین توضیح گسترده ای از استقبال از کمدی آتنی در روم ارائه می دهد. امپراتوری این مطالعات درگیر و جذاب تاثیر ماندگار درام کمیک کلاسیک آتن را بررسی می کند. منابع مورد بحث با نشان دادن انواع روش‌شناسی و دیدگاه‌های علمی، شامل پاپیروس‌ها، موزاییک‌ها، تاریخ صحنه، کتیبه‌نگاری و طیف وسیعی از ادبیات مانند آثار نمایشی به زبان لاتین و یونانی، از جمله طنز منظوم، مقاله‌ها، و داستان‌های داستانی است.

Athenian comedy is firmly entrenched in the classical canon, but imperial authors debated, dissected and redirected comic texts, plots and language of Aristophanes, Menander, and their rivals in ways that reflect the non-Athenocentric, pan-Mediterranean performance culture of the imperial era. Although the reception of tragedy beyond its own contemporary era has been studied, the legacy of Athenian comedy in the Roman world is less well understood.

This volume offers the first expansive treatment of the reception of Athenian comedy in the Roman Empire. These engaged and engaging studies examine the lasting impact of classical Athenian comic drama. Demonstrating a variety of methodologies and scholarly perspectives, sources discussed include papyri, mosaics, stage history, epigraphy and a broad range of literature such as dramatic works in Latin and Greek, including verse satire, essays, and epistolary fiction.