Astrofuturism: Science, Race, and Visions of Utopia in Space

اخترآینده پژوهی: علم، نژاد و چشم انداز آرمان شهر در فضا اولین تحلیل تمام مقیاس از یک جنبش زیبایی شناختی، علمی و سیاسی است که به دنبال بهبود تفاوت های نژادی و تضادهای اجتماعی از طریق تسخیر فضا دی ویت داگلاس کیلگور با تکیه بر نوشته های علمی رایج و داستان های علمی تخیلی گروه التقاطی از دانشمندان، مهندسان و نویسندگان محبوب، به بررسی چگونگی واکنش سنت آرمانشهری تکنولوژیک آمریکایی به تحولات سیاسی قرن بیستم می پردازد.



کیلگور استدلال می کند که در دهه های پس از آن جنگ جهانی دوم، موضوع نژاد به قوی ترین دال بحران سیاسی برای صفوف عمدتاً سفیدپوست و مردانه اخترآینده پژوهی تبدیل شد. در پاسخ به انتقاداتی که از جنبش حقوق مدنی و چپ جدید الهام گرفته شده بود، اخترآینده پژوهان مرزهای فضایی را تصور کردند که می توانست دامنه دسترسی گونه های بشری را گسترش دهد و زخم های تاریخی آن را التیام بخشد. کار آنها هم پیش‌فرض‌های اجتماعی مسلط را تکرار می‌کرد و هم منابع لازم برای پروژه‌های آرمان‌شهری انتقادی را که از جنبش‌های ضد نژادپرستی، سوسیالیستی و فمینیستی قرن بیستم سربرآوردند، فراهم کرد.

این بررسی از مجموعه‌های مختلف ادبیات، ترکیبات دراماتیک و خلاقانه‌ای را که آینده‌نگر نجومی بین مردم و ماشین‌ها، الزامات اجتماعی و امید سیاسی، دانش فیزیکی و قدرت فناورانه متصور است، بیان می‌کند. Astrofuturism با آوردن مطالعات آمریکایی، ادبیات اتوپیایی، مفاهیم رایج از نژاد و جنسیت، و مطالعه فرهنگی علم و فناوری به گفتگو، به محققان فرهنگ آمریکایی، طرفداران داستان های علمی تخیلی و خوانندگان مقالات علمی دیدگاه های تازه ای را در مورد هر دو موضوع متعارف و متعارف ارائه می دهد. چشم انداز اخترآینده پژوهان پیشرفته.

Astrofuturism: Science, Race, and Visions of Utopia in Space is the first full-scale analysis of an aesthetic, scientific, and political movement that sought the amelioration of racial difference and social antagonisms through the conquest of space. Drawing on the popular science writing and science fiction of an eclectic group of scientists, engineers, and popular writers, De Witt Douglas Kilgore investigates how the American tradition of technological utopianism responded to the political upheavals of the twentieth century.

Founded in the imperial politics and utopian schemes of the nineteenth century, astrofuturism envisions outer space as an endless frontier that offers solutions to the economic and political problems that dominate the modern world. Its advocates use the conventions of technological and scientific conquest to consolidate or challenge the racial and gender hierarchies codified in narratives of exploration. Because the icon of space carries both the imperatives of an imperial past and the democratic hopes of its erstwhile subjects, its study exposes the ideals and contradictions endemic to American culture.

Kilgore argues that in the decades following the Second World War the subject of race became the most potent signifier of political crisis for the predominantly white and male ranks of astrofuturism. In response to criticism inspired by the civil rights movement and the new left, astrofuturists imagined space frontiers that could extend the reach of the human species and heal its historical wounds. Their work both replicated dominant social presuppositions and supplied the resources necessary for the critical utopian projects that emerged from the antiracist, socialist, and feminist movements of the twentieth century.

This survey of diverse bodies of literature conveys the dramatic and creative syntheses that astrofuturism envisions between people and machines, social imperatives and political hope, physical knowledge and technological power. Bringing American studies, utopian literature, popular conceptions of race and gender, and the cultural study of science and technology into dialogue, Astrofuturism will provide scholars of American culture, fans of science fiction, and readers of science writing with fresh perspectives on both canonical and cutting-edge astrofuturist visions.