Aspect in English: A “Common-Sense” View of the Interplay between Verbal and Nominal Referents

بر اساس نسخه قبلی منتشر شده در سال 1992 به زبان بلغاری، این کتاب رویکردی خاص به یکی از بحث برانگیزترین مسائل در زبان شناسی ارائه می دهد. بر اساس آن، وجه حاصل تعامل ظریف و پیچیده بین ارجاعات افعال و اسم در جمله است. توجه ویژه ای به نقش اسم ها و عبارات اسمی در توضیح جنبه در انگلیسی (و زبان های مشابه) می شود. نشانه گذاری دستوری جنبه به عنوان یک پدیده جبرانی است که توسط ساختار زبان تحمیل شده است. مقایسه‌های انجام شده با استفاده از داده‌های اسلاوی (عمدتاً بلغاری) نشان می‌دهد که جنبه ترکیبی تصویر آینه‌ای از جنبه کلامی است. هنگامی که به صورت ترکیبی توضیح داده می شود، جنبه نیز توسط عوامل عملی تعیین می شود. در نهایت، بخشی از توانایی های شناختی انسان است.

Based on an earlier edition published in 1992 in Bulgarian, this book offers a specific approach to one of the most controversial problems in linguistics. According to it, aspect is the result of a subtle and complex interplay between the referents of verbs and nouns in the sentence. Special attention is paid to the role nouns and noun phrases play in the explication of aspect in English (and similar languages). The grammatical marking of aspect is shown to be a compensatory phenomenon imposed by language structure. Comparisons made using Slavic (mainly Bulgarian) data reveal that compositional aspect is a mirror image of verbal aspect. When explicated compositionally, aspect is also determined by pragmatic factors. Ultimately, it is part of man's cognitive potential.