دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب ASIAN HIGHLANDS PERSPECTIVES Volume 4: China's Namzi Tibetan Songs, Engagement Chants, & Flute Music
دانلود کتاب چشم انداز ارتفاعات آسیایی جلد 4: آهنگ های تبتی نامزی چین، آوازهای نامزدی، و موسیقی فلوت
مشخصات کتاب
ASIAN HIGHLANDS PERSPECTIVES Volume 4: China's Namzi Tibetan Songs, Engagement Chants, & Flute Music
ویرایش: [4] نویسندگان: Libu Lakhi (Li Jianfu 李建富, Dawa Tenzin) with Qi Huimin 祁慧民 , Charles Kevin Stuart, and Gerald Roche. سری: ناشر: Asian Highland Perspectives سال نشر: 2010 تعداد صفحات: 141 زبان: English, Namuyi, Chinese فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 8 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 35,000
در صورت تبدیل فایل کتاب ASIAN HIGHLANDS PERSPECTIVES Volume 4: China's Namzi Tibetan Songs, Engagement Chants, & Flute Music به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب چشم انداز ارتفاعات آسیایی جلد 4: آهنگ های تبتی نامزی چین، آوازهای نامزدی، و موسیقی فلوت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب چشم انداز ارتفاعات آسیایی جلد 4: آهنگ های تبتی نامزی چین، آوازهای نامزدی، و موسیقی فلوت
namʑi یکی از چندین گروه پراکنده مردمی است که به طور رسمی توسط دولت چین به عنوان Zang 藏 (تبتی‌های قومی) طبقه‌بندی می‌شود که بیشتر در جنوب سیچوان 四川 و همچنین در چند مکان در شمال استان زندگی می‌کنند. زمانی در اسناد تاریخی به برخی از این مردمان کیانگی زبان به عنوان «شیفان» (بربرهای غربی) اشاره شده است (Harrell 2001:69). به شدت تحت تأثیر سایر فرهنگ های محلی، ارتباطات فرهنگی و زبانی بین این گروه ها و جوامع بزرگ تبتی در شمال و غرب از نظر درجه متفاوت است. نام‌هایی که در این مطالعه حضور دارند در مجاورت شهر شیچانگ 西昌市، مرکز استان خودمختار ملیت دا لیانگشان یی زندگی می‌کنند. گروه، Nuosu 诺苏. نامی ها حس هویت قومی متمایز را در جوامع فشرده خود حفظ می کنند، اگرچه بسیاری از افراد به زبان ها و آداب و رسوم همسایگان خود آشنا هستند. از جمله ویژگی هایی که نامی را متمایز می کند، زبان، سنت های آیینی، غذاخوری ها، جنبه های فرهنگ مادی و سنت های اجرای شفاهی است. مطالعه حاضر تلاشی ساده و عمل‌گرایانه برای مستندسازی ویژگی‌های آواز نامی و سنت‌های موسیقی است که شامل «منظره اجرا» محلی است.\r\n\r\nمحقق اولیه، لیبو لاخی، بومی جامعه است که در یک حالت تخصصی از خود قوم نگاری که توسط چارلز کوین استوارت و جرالد روش در دانشگاه عادی چینگهای 青海师范大学، شهر Xining 祿宁市، استان Qinghai توسعه داده شده است، آموزش دیده است. این مدل با تکیه بر اتنوموزیکولوژی، زبان‌شناسی اجتماعی، و مکتب فولکلورتیک «اجرا»، در نظر گرفته شده است تا مردم محلی را قادر سازد تا سنت‌های خود را به شکلی در دسترس محققان و افراد علاقه‌مند در مقیاس جهانی مستندسازی و نمایش دهند. این سیستم کارآمد را می توان به طور موثر در قالب های کوچک مقیاسی که برای فولکلورشناسان و اتنوموزیکولوژیست ها آشناست استفاده کرد. از نظر روحی، سیستم آموزشی بی شباهت به روش‌های به کار گرفته شده در چین از دوران نهضت چهارم ماه مه (1919 تا اوایل دهه 1930) است که در آن دانشجویان کالج برای جمع‌آوری متون آهنگ و داستان‌های محلی آموزش می‌بینند، روش‌هایی که در طی حمایت دولت احیا و تنظیم مجدد شدند. فعالیت های جمع آوری فولکلور در دهه 1950 و دوباره از دهه 1980.\r\n\r\nبا این حال، مطالعه حاضر نه تنها بر مجموعه متون ترانه و آواز تأکید می کند، بلکه با ارائه توضیحات دقیق از اجراکنندگان و زندگی آنها، بازنمایی چند خطی متن ترانه و نت موسیقی، و جزئیات فرآیند اجرا، آنها را زمینه سازی می کند. در حالی که نویسندگان سعی نکرده‌اند آهنگ‌ها و موسیقی را در یک زمینه منطقه‌ای بزرگ‌تر قرار دهند، سطح جزئیات و مستندات به مجموعه اجازه می‌دهد تا به عنوان ماده‌ای برای مطالعه تطبیقی عمیق در رابطه با سنت‌های دیگر باشد. در مجاورت نزدیک، می‌توان مطالعات تطبیقی را در میان ملودی‌ها، اشعار و پویایی اجرا در سنت‌های جوامع مختلف نوسو و هان، و همچنین مردم موسوو 摩梭 منطقه دریاچه لوگو 泸沽湖 در مرز سیچوان انجام داد. و یوننان 云 南 که در آن عبارت mada mi، عنصری از بسیاری از آهنگ‌های این جلد، نیز بخشی از فرهنگ ترانه است. در زمینه وسیع‌تر، این مطالعه معنای جدیدی پیدا می‌کند، زیرا (امیدوارم) با آثار دیگری همراه شود که توجه را به انبوهی از سنت‌های فرعی که تحت دسته‌های قومی رسمی بزرگ‌تر گروه‌بندی شده‌اند، جلب می‌کند، زیرا موزاییک قومیت در جنوب غربی چین بیشتر است. کاوش، مستندسازی و برای قدردانی برای مخاطبان فراتر از محلی در دسترس قرار گرفته است.\r\n\r\n---مارک بندر (دانشگاه ایالتی اوهایو)
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
The namʑi are one of several scattered groups of people, officially classified by the Chinese government as Zang 藏 (ethnic Tibetans), who live mostly in southern Sichuan 四川 but also in a few places in the north of the province. Certain of these Qiangic-speaking peoples were once referred to in historical documents as 'Xifan' 西番 (Western Barbarians) (Harrell 2001:69). Strongly influenced by other local cultures, cultural and linguistic connections between these groups and the larger Tibetan communities to the north and west vary in degree. The namʑi who figure in this study live in the vicinity of Xichang City 西昌市 , the capital of the Da Liangshan Yi Nationality Autonomous Prefecture 大凉 山彝族自治州 where the dominant ethnic groups are the Han 汉 Chinese and a major subgroup of the Yi ethnic group, the Nuosu 诺苏 . The namʑi maintain a sense of distinct ethnic identity within their compact communities, though many individuals are conversant in the languages and customs of their neighbors. Among the features that distinguish the namʑi are language, ritual traditions, foodways, aspects of material culture, and traditions of oral performance. The present study is a straightforward, pragmatic attempt to document the particulars of namʑi song and musical traditions comprising the local 'performance-scape'. The primary researcher, Libu Lakhi, is a native of the community who was trained in a specialized mode of auto-ethnography developed by Charles Kevin Stuart and Gerald Roche at Qinghai Normal University 青海师范大学, Xining City 西宁市 , Qinghai Province 青海省 . Drawing on ethnomusicology, socio-linguistics, and the 'performance' school of folkloristics, the model is intended to enable local peoples to document and display their own traditions in a form available to scholars and interested persons on a global scale. This efficient system can be effectively utilized in the sort of small-scale formats familiar to folklorists and ethnomusicologists. In spirit, the system of training is not dissimilar to the methods employed in China since the May Fourth Movement era (1919 to the early 1930s) where college students were trained to collect local song and story texts, methods revived and recalibrated during government-sponsored folklore collecting activities in the 1950s, and again since the 1980s. The present study, however, not only stresses the collection of song and chant texts, but contextualizes them by providing detailed descriptions of the performers and their lives, multi-linear representations of the song lyrics and musical notation, and details of the performance process. While the authors have not attempted to place the songs and music in a greater regional context, the level of detail and documentation will allow the collection to serve as material for in-depth comparative study in regards to other traditions. In the immediate vicinity, comparative studies could be made among the melodies, lyrics, and dynamics of performance in traditions of the various Nuosu and Han communities, as well as the Mosuo 摩梭 people of the Lake Lugu 泸沽湖 area on the border of Sichuan and Yunnan 云 南 where the phrase mada mi, an element of many songs in this volume, is also part of song lore. In a broader context, this study will take on new meaning as it is (hopefully) joined by other works that bring attention to the multitude of sub-traditions grouped under the larger official ethnic categories, as the mosaic of ethnicity in southwest China is further explored, documented, and made available for appreciation to audiences beyond the local. ---Mark Bender (The Ohio State University)
