برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب [Article] L´espace et la geometrie

دانلود کتاب [مقاله] فضا و هندسه

مشخصات کتاب

[Article] L´espace et la geometrie

دسته بندی: هندسه و توپولوژی
ویرایش:  
نویسندگان: Henri Poincaré  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر: 1895 
تعداد صفحات: 13 
زبان: French 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 177 کیلوبایت

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب [مقاله] فضا و هندسه: شهودگرایی، قراردادگرایی، قراردادگرایی هندسه کاربردی، تاریخ ایده ها، فلسفه، فلسفه علم، نسبیت، پدری، پوانکاره، ژول هانری، انیشتین، آلبرت

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 3

در صورت تبدیل فایل کتاب [Article] L´espace et la geometrie به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب [مقاله] فضا و هندسه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب [مقاله] فضا و هندسه

مقاله 1895 پیش درآمد مهمی برای علم و فرضیه است که پوانکاره در سال 1902 منتشر کرد. اگرچه این کتاب بیشتر یک اثر معرفت شناسی است تا فیزیک، اما می طلبد که بسیاری از مصنوعات خیلی واقعی تلقی نشوند. فیزیک زمان او: مطلق. زمان، فضای مطلق، اهمیت اتر. انیشتین توجه خاصی به این کتاب کرده بود و ایده های موجود در آن مقاله 1895 و همچنین توسعه آنها در کتاب را پیش درآمدی برای نسبیت خاص می کند.\r\n\r\nبه ویژه، این قطعه وجود دارد:\r\n\r\n بنابراین فضای مطلق، زمان مطلق و حتی هندسه شرایطی نیستند که خود را بر مکانیک تحمیل کنند. همه این چیزها مکانیک از قبل وجود ندارند، زیرا زبان فرانسوی منطقاً پیش از حقایق بیان شده در فرانسه وجود دارد. »\r\n\r\nدر سال 1905، پوانکاره معادلات تبدیل‌های لورنتس را مطرح کرد و آنها را در 5 ژوئن 1905 به آکادمی علوم پاریس ارائه کرد. این تبدیل‌ها آنهایی هستند که در نسبیت خاص اعمال می‌شوند، و ما هنوز از معادلات آن‌طور که پوانکاره نوشته است، استفاده می‌کنیم. بنابراین پوانکاره تغییر ناپذیری معادلات ماکسول را تحت عمل تبدیل لورنتس نشان می دهد. پوانکاره همچنین نشان می‌دهد که تبدیل لورنتس معادل یک چرخش بین فضا و زمان است و گروهی را تعریف می‌کند که یکی از متغیرهای آن سرعت نور است. اما برای توضیح منشأ فیزیکی این دگرگونی‌ها، پوانکاره به انقباضات فیزیکی فضا و زمان متوسل شده و یک اتر و زمان مطلق را به عنوان مرجع نگه می‌دارد. از سوی دیگر انیشتین از ثبات سرعت نور (به عنوان یک اصل) و از اصل نسبیت شروع می کند تا همان تبدیل های لورنتس را بیابد و مفاهیم فریم مرجع یا ساعت مطلق را حذف کند و در اثرات طول تفاوت ایجاد کند. پرسپکتیو در فضا-زمان چهار بعدی، نه انقباضات واقعی.\r\n\r\nدر سال 1976 ژان مارک لوی لوبلند مقاله ای با عنوان یک اشتقاق بیشتر از تبدیل لورنتس منتشر کرد (Amer J of Physics 44, pp. 271 ss., 1976). او فرمول های لورنتس را بدون نیاز به فرض انیشتین مبنی بر تغییر ناپذیری سرعت نور استنباط کرد، فرضیه های واقعی فقط در مورد زمان و مکان.\r\n\r\nپوانکاره همچنین ایده های خاصی در مورد گرانش ارائه کرد، به ویژه انتشار اختلالات در میدان گرانشی با سرعت نور، که او آن را \"امواج گرانشی\" نامید. نقطه ضعف آن این بود که با جستجوی قانون جدید گرانش که توسط تبدیل‌های لورنتس تغییر نمی‌کند، به دنبال تشبیه الکترومغناطیس بود. پل لانگوین خاطرنشان می کند که پوانکاره چندین راه حل ممکن یافته است که همگی دارای این ویژگی مشترک هستند که گرانش با سرعت نور منتشر می شود، از جسم جذب کننده به جسم جذب شده، و اینکه قانون جدید نشان دادن حرکات ستارگان را حتی ممکن می کند. بهتر از قانون معمولی است زیرا اختلافات موجود بین آن و حقایق را کاهش می دهد، مثلاً در حرکت حضیض عطارد. »\r\n\r\nاگر فیزیکدانان آن زمان کاملاً از کار پوانکاره آگاه بودند، عموم مردم تقریباً او را فراموش کردند، در حالی که امروزه نام انیشتین برای همه شناخته شده است. اخیراً برخی صداها به دنبال یادآوری نقش پوانکاره بوده‌اند، اما برخی دیگر فراتر رفته‌اند و به دنبال تبدیل پوانکاره به نویسنده نظریه نسبیت هستند. این مناقشه بر سر تألیف نسبیت بیشتر ظریف تر می شود زیرا درگیری های سیاسی با سؤالاتی در مورد چگونگی خواندن مقالات فیزیک در می آمیزد.\r\n\r\nمقاله فضا و هندسه تقریباً همه این ایده‌ها را در statu nascendi نشان می‌دهد، هفت سال قبل از علم و فرضیه.\r\n\r\n-- همچنین در LibGen ببینید: ID 1487121, Poincaré, Henri; هلادیک، ژان؛ انیشتین، آلبرت، چگونه انیشتین جوان و جاه طلب نسبیت خاص پوانکاره را تصاحب کرد، بیضی 2005.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

L´article de 1895 est un important précurseur de La Science et l'Hypothèse, que Poincaré publia en 1902. Même si le livre est plus un ouvrage d'épistémologie que de physique, il appelle à ne pas considérer comme trop réels de nombreux artéfacts de la physique de son époque : le temps absolu, l'espace absolu, l'importance de l'éther. Einstein s'était particulièrement penché sur ce livre, et les idées contenues font de l'article de 1895, ainsi que de leur développement dans le livre, un précurseur de la relativité restreinte. On y trouve en particulier ce passage : « Ainsi l'espace absolu, le temps absolu, la géométrie même ne sont pas des conditions qui s'imposent à la mécanique ; toutes ces choses ne préexistent pas plus à la mécanique que la langue française ne préexiste logiquement aux vérités que l'on exprime en français. » En 1905, Poincaré pose les équations des transformations de Lorentz, et les présente à l'Académie des sciences de Paris le 5 juin 1905. Ces transformations vérifient l'invariance de Lorentz, achevant le travail d'Hendrik Lorentz (qui était un correspondant de Poincaré). Ces transformations sont celles qui s'appliquent en relativité restreinte, et on emploie encore aujourd'hui les équations telles que les a écrites Poincaré. Poincaré montre ainsi l'invariance des équations de Maxwell sous l'action de la transformation de Lorentz. Poincaré montre également que la transformation de Lorentz revient à une rotation entre espace et temps et qu'elle définit un groupe dont l'un des invariants est la vitesse de la lumière. Mais pour expliquer l'origine physique de ces transformations, Poincaré a recours à des contractions physiques de l'espace et du temps, conservant en références un éther et un temps absolu. Einstein, lui, part de la constance de la vitesse de la lumière (en tant que postulat) et du principe de relativité pour retrouver les mêmes transformations de Lorentz, éliminant les notions de référentiels ou horloges absolus, et faisant des différences de longueur des effets de la perspective dans un espace-temps en quatre dimensions, et non des contractions réelles. En 1976 Jean-Marc Lévy-Leblond publiait un article intitulé One more derivation of the Lorentz transformation (Amer J of Physics 44, pp. 271 ss., 1976). Il déduisait les formules de Lorentz sans avoir besoin du postulat d´Einstein d´invariance de la vitesse de la lumière, les véritables postulats ne concernant que le temps et l´espace. Poincaré a également proposé certaines idées sur la gravité, notamment la propagation des perturbations du champ de gravitation à la vitesse de la lumière, ce qu'il nomma « ondes gravifiques ». Sa faiblesse était de trop rechercher l'analogie avec l'électromagnétisme en cherchant une nouvelle loi de gravitation qui soit invariante par les transformations de Lorentz. Paul Langevin note que Poincaré a trouvé « plusieurs solutions possibles qui présentent toutes ce caractère commun que la gravitation se propage avec la vitesse de la lumière, du corps attirant au corps attiré, et que la loi nouvelle permet de représenter les mouvements des astres mieux encore que la loi ordinaire puisqu'elle atténue les divergences existant encore entre celle-ci et les faits, dans le mouvement du périhélie de Mercure, par exemple. » Si les physiciens de l'époque étaient parfaitement au courant des travaux de Poincaré, le grand public l'a ensuite presque oublié, alors que le nom d'Einstein est aujourd'hui connu de tous. Récemment, quelques voix ont cherché à rappeler le rôle de Poincaré, mais d'autres sont allés plus loin, cherchant à faire de Poincaré l'auteur de la théorie de la relativité. Cette controverse sur la paternité de la relativité est d'autant plus délicate que les conflits politiques se mêlent aux questions de lecture des articles de physique. L´article L´espace et la geometrie montre presque toutes ces idées in statu nascendi, sept années auparavant de La Science et l'Hypothèse. -- Voir aussi sur LibGen: ID 1487121, Poincaré, Henri; Hladik, Jean; Einstein, Albert, Comment le jeune et ambitieux Einstein s'est approprié la Relativité restreinte de Poincaré, Ellipses 2005.