ART and the Human Blastocyst

زمینه فناوری تولید مثل مصنوعی انسان (ART) به طور مداوم در حال پیشرفت است و از زمان آغاز به کار لوئیز براون در سال 1978 شاهد تغییرات قابل توجهی بوده است. اگرچه خود لوئیز براون پس از انتقال یک بلاستوسیست تصور شد، سردرگمی و بحث های قابل توجهی همچنان وجود دارد. در مورد مرحله ای که جنین انسان در آزمایشگاه باید در مادر جایگزین شود. پیشرفت‌ها در فرمول‌بندی‌های محیط کشت، که منجر به معرفی محیط‌های متوالی شد، نقش کیست بلاستو در ART انسان را دوباره در کانون توجه قرار داده است. به دلیل این تجدید علاقه در زمینه فرهنگ گسترده در درمان ناباروری انسانی بود که سمپوزیوم "ART and the Human Blastocyst" برگزار شد. در این جلسه در این مجلد موضوعات اصلی مطرح شده در مورد انتقال جنین در مرحله بلاستوسیست را مطرح می کند. از فصول بعدی مشهود است که ART باید به‌عنوان مجموعه‌ای از رویه‌ها درک شود که هر یک به روش قبلی وابسته است و همه به اندازه یکدیگر مهم هستند. به این معنا که رشد یک جنین با صلاحیت در نهایت به کیفیت گامت هایی که از آن مشتق شده است بستگی دارد. با توجه به تخمک، این امر بر پزشک تاکید می کند تا از پروتکل تحریکی استفاده کند که هم تخمک های با کیفیتی تولید کند و هم عملکرد آندومتر را مختل نکند. حفظ کیفیت گامت و جنین وظیفه آزمایشگاه است.

The field of human artificial reproductive technology (ART) is continually advancing and has witnessed significant changes since the inception of Louise Brown in 1978. Though Louise Brown herself was conceived after the trans­ fer of a blastocyst, there remain significant confusion and debate regarding the stage at which the human embryo conceived in the laboratory should be replaced in the mother. Developments in culture media formulations, leading to the introduction of sequential media, have brought the role of the blasto­ cyst in human ART back into the spotlight. It was due to this resurgence of interest in the niche of extended culture in human infertility treatment that the symposium on "ART and the Human Blastocyst" was held. of this meeting within this volume bring to the forefront The proceedings the main issues raised with the transfer of embryos at the blastocyst stage. It is evident from the chapters that follow that ART needs to be perceived as a continuum of procedures, each one dependent on the preceding one, and all equally as important as each other. That is to say, the development of a com­ petent embryo is ultimately dependent on the quality of the gametes from which it was derived. With regard to the oocyte, this then places the emphasis on the physician to use a stimulation protocol that both produces quality oocytes and does not impair endometrial function. Maintenance of gamete and embryo quality is the laboratory's role.