Art, Power, and Patronage in the Principality of Epirus, 1204–1318 (Routledge Research in Byzantine Studies)

شبکه اپیروس یک ایالت یونانی قرون وسطایی بود که پس از سقوط قسطنطنیه به دست نیروهای چهارمین جنگ صلیبی در سال 1204 در بخش غربی بالکان تأسیس شد. حاکمان امپریوت از خاندان کومنوس دوکاس ادعا می کردند که جانشینان مشروع قلمرو سلطنتی بیزانس و با حمایت امپراتوری بیزانس و حمایت از امپراتوری بیزانس هستند. در شرایط تبعید هویت بیزانسی خود را حفظ کردند. این کتاب مجموعه‌ای از معماری، نقاشی‌های دیواری، مجسمه‌سازی و کتیبه‌های حصری را از اوایل قرن سیزدهم تا اوایل قرن چهاردهم در چارچوبی مقایسه‌ای و میان رشته‌ای با تمرکز بر پیوند هنر، حمایت و ایدئولوژی سیاسی بررسی می‌کند. این کتاب از طریق بررسی مجموعه وسیعی از منابع تصویری و متنی، که بسیاری از آنها مورد مطالعه قرار نگرفته یا تاکنون منتشر نشده بودند، نشان می‌دهد که چگونه نخبگان حصری هنر و فرهنگ مادی را برای رسیدگی به مسائل جانشینی و مشروعیت، ساختن حافظه، بازپس گیری قسطنطنیه، و میانجیگری در برخوردها و مبادلات با غرب لاتین بسیج کردند. با انجام این کار، این مطالعه دیدگاه جدیدی را در مورد تاریخ سیاسی و فرهنگی بیزانس پس از جنگ صلیبی چهارم ارائه می دهد.

The Principality of Epirus was a medieval Greek state established in the western part of the Balkans after the fall of Constantinople to the forces of the Fourth Crusade in 1204. The Epirote rulers from the Komnenos Doukas family claimed to be legitimate successors to the Byzantine imperial throne and, with the support of the high clergy and the aristocracy within their domain, carefully maintained their Byzantine identity under the conditions of exile. This book explores a corpus of Epirote architecture, frescoes, sculpture, and inscriptions from the early thirteenth to the early fourteenth century within a comparative and interdisciplinary framework, focusing on the nexus of art, patronage, and political ideology. Through an examination of a vast array of visual and textual sources, many of them understudied or hitherto unpublished, the book uncovers how the Epirote elite mobilised art and material culture to address the issues of succession and legitimacy, construct memory, reclaim Constantinople, and mediate encounters and exchanges with the Latin West. In doing so, this study offers a new perspective on Byzantine political and cultural history in the aftermath of the Fourth Crusade.