Ardor

روبرتو کالاسو در میانجیگری بر خرد وداها، آیین و قربانی را در دنیای مدرن به ارمغان می آورد

در این جلد وحیانی، روبرتو کالاسو، که Paris Review او را \"یک نهاد ادبی\" نامیده است، متون باستانی معروف به وداها را بررسی می کند. در مورد مردم ودایی که بیش از سه هزار سال پیش در شمال هند زندگی می کردند اطلاعات کمی وجود دارد: آنها تقریباً هیچ شی، تصویر یا ویرانه ای از خود به جای نگذاشتند. آنها هیچ امپراطوری ایجاد نکردند. حتی گیاه توهم زا سوما که در مرکز برخی از آیین های آنها ظاهر می شود، با هیچ قطعیتی شناسایی نشده است. فقط یک \"پارتنون از کلمات\" باقی مانده است: آیات و صورت بندی هایی که حاکی از درک متهورانه از زندگی است.
کالاسو می نویسد: \"اگر از مردم ودایی پرسیده می شد که چرا شهرها را نمی ساختند، آنها می توانستند پاسخ دهند: ما نکردیم. به دنبال قدرت، اما رستاخیز.\" این شور دنیای ودایی است، شدت سوزانی که همیشه وجود دارد، هم در ذهن و هم در ذهن...

In a mediation on the wisdom of the Vedas, Roberto Calasso brings ritual and sacrifice to bear on the modern world

In this revelatory volume, Roberto Calasso, whom The Paris Review has called "a literary institution," explores the ancient texts known as the Vedas. Little is known about the Vedic people who lived more than three thousand years ago in northern India: they left behind almost no objects, images, or ruins. They created no empires. Even the hallucinogenic plant the soma, which appears at the center of some of their rituals, has not been identified with any certainty. Only a "Parthenon of words" remains: verses and formulations suggesting a daring understanding of life.
"If the Vedic people had been asked why they did not build cities," writes Calasso, "they could have replied: we did not seek power, but rapture." This is the ardor of the Vedic world, a burning intensity that is always present, both in the mind and in the...