Architecture as revolution : episodes in the history of modern Mexico

دوره پس از انقلاب مکزیک با تجربه‌های هنری بی‌سابقه‌ای مشخص شد. معماران، هنرمندان، نویسندگان و روشنفکران به دنبال بیان اهداف ناهمگون اجتماعی و سیاسی انقلاب، که در حالت بازتعریف مستمر بودند، تئوری‌ها و آثار متمایز و گاه خاص خلق کردند.

Luis E. Carranza به بررسی این اهداف می‌پردازد. وابستگی متقابل معماری مدرن در مکزیک و مسائل مهم اجتماعی سیاسی و ایدئولوژیک این دوره و همچنین تبادلات بین معماران پس از انقلاب و آوانگاردهای ادبی، فلسفی و هنری. کارانزا با سازماندهی کتاب خود حول مطالعات موردی زمانی که نشان می‌دهد چگونه تئوری و تولید معماری درک‌های مختلف از اهمیت انقلاب را منعکس می‌کند، بر معماری و رابطه آن با الزامات فلسفی و آموزشی جنبش دیوارنگاری، توسعه آوانگارد در مکزیک و تصورات آن از شهر مکزیکی، استفاده از اشکال معماری ماقبل اسپانیایی برای پرداختن به مردم بومی، توسعه یک کارکردگرایی معمارانه اجتماعی، و به یاد ماندنی شدن خود انقلاب. علاوه بر این، این کتاب معماران و هنرمندان مهمی را نیز پوشش می‌دهد که به‌طور حاشیه‌ای در تاریخ‌نگاری معماری و هنر مورد بحث قرار گرفته‌اند.

معماری به‌عنوان انقلاب با مصور فراوان، یکی از اولین کتاب‌های انگلیسی است. برای ارائه تاریخ اجتماعی و فرهنگی معماری مکزیک در اوایل قرن بیستم.

The period following the Mexican Revolution was characterized by unprecedented artistic experimentation. Seeking to express the revolution's heterogeneous social and political aims, which were in a continuous state of redefinition, architects, artists, writers, and intellectuals created distinctive, sometimes idiosyncratic theories and works.

Luis E. Carranza examines the interdependence of modern architecture in Mexico and the pressing sociopolitical and ideological issues of this period, as well as the interchanges between post-revolutionary architects and the literary, philosophical, and artistic avant-gardes. Organizing his book around chronological case studies that show how architectural theory and production reflected various understandings of the revolution's significance, Carranza focuses on architecture and its relationship to the philosophical and pedagogic requirements of the muralist movement, the development of the avant-garde in Mexico and its notions of the Mexican city, the use of pre-Hispanic architectural forms to address indigenous peoples, the development of a socially oriented architectural functionalism, and the monumentalization of the revolution itself. In addition, the book also covers important architects and artists who have been marginally discussed within architectural and art historiography.

Richly illustrated, Architecture as Revolution is one of the first books in English to present a social and cultural history of early twentieth-century Mexican architecture.