Architectural Coordination of Enterprise Transformation

هماهنگی معماری تحول سازمانی (ACET) اطلاعات محلی را ادغام و تجمیع می‌کند و دیدگاه‌های مختلفی مانند دیدگاه‌های مالی، ساختاری یا مهارتی را به گروه‌های ذینفع مربوطه ارائه می‌کند، با هدف ایجاد اجماع و درک مشترک از تحول سازمانی. در میان ذینفعان هدف اصلی آن اطلاع رسانی به تصمیم گیرندگان با نگرانی های محلی و سازمانی است تا اهداف تحول کلی را بتوان با موفقیت دنبال کرد، یعنی کاهش تناقضات و گنجاندن تصمیمات محلی در اهداف کلی.
این کتاب شامل سه اصلی است. بخش هایی که با یک مقدمه و یک خلاصه ارائه شده است. برای اینکه خوانندگان بتوانند درک بهتری از مسائل مربوط به تحولات سازمانی در دنیای واقعی و همچنین نقش احتمالی هماهنگی معماری و چالش‌های مرتبط به دست آورند، بخش اول تجزیه و تحلیلی از وضعیت موجود عملکرد ACET شرکتی ارائه می‌کند. سپس بخش دوم با کاوش در چالش‌های پیش روی ACET از دیدگاه نظری ادامه می‌یابد. بر اساس این چالش‌ها، بخش سوم مجموعه‌ای از مؤلفه‌ها را برای یک نظریه طراحی احتمالی برای ACET ارائه می‌کند. به جای یک روش یکپارچه، این مجموعه از مؤلفه‌ها قطعات روش را تشکیل می‌دهند که می‌توانند به روش‌های مختلفی بسته به دیدگاه در نظر گرفته شده، رویکرد واقعی مدیریت معماری سازمانی، نوع تحول سازمانی و زمینه تحول مرتب شوند.

Architectural coordination of enterprise transformation (ACET) integrates and aggregates local information and provides different viewpoints, such as financial, structural, or skill perspectives to the respective stakeholder groups, with the aim of creating a consensus and shared understanding of an enterprise transformation among the stakeholders. Its core purpose is to inform decision-makers with both local and enterprise-wide concerns so that the overall transformation goals can be successfully pursued, i.e. reducing inconsistencies and including local decisions in the overarching goals.
This book consists of three major parts, framed by an introduction and a summary. To enable readers to gain a better understanding of the issues involved in real-world enterprise transformations as well as the possible role of architectural coordination and the associated challenges, Part I provides an analysis of status quo of corporate ACET practice. Part II then continues with an exploration of the challenges facing ACET from a theoretical perspective. Based on these challenges, Part III then presents a collection of components for a possible design theory for ACET. Instead of an integrated method, this collection of components constitutes method fragments that can be arranged in different ways depending on the perspective taken, the actual enterprise architecture management approach, the enterprise transformation type and the transformation’s context.