دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Emma Gee
سری: Classical Culture and Society
ISBN (شابک) : 0199781680, 9780199781683
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2013
تعداد صفحات: 312
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب آراتوس و سنت نجومی: رم تاریخ تمدنهای باستانی فلسفه رومی یونان سیاست علوم اجتماعی علوم انسانی کتابهای درسی اجارهای جدید مورد استفاده نظرسنجیهای تخصصی بوتیک
در صورت تبدیل فایل کتاب Aratus and the Astronomical Tradition به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آراتوس و سنت نجومی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چرا ستارگان در رم اینقدر مهم بودند؟ حضور ادبی آنها بسیار بیشتر
از نقش آنها به عنوان یک دستگاه محاسبه زمان است، که در هر صورت
با هماهنگی سالهای مدنی و خورشیدی در دوره ژولیوس سزار جایگزین
شد. یکی از پاسخها به سودمندی آنها در نمادسازی جهان مبتنی بر
«طراحی هوشمند» گره خورده است. از زمان افلاطون به بعد، ستارگان
اغلب در ادبیات بهعنوان مدرکی برای طرحی الهی در چیدمان و
نگهداری کیهان دیده میشوند. بعلاوه، به ویژه در جهان روم، حکومت
الهی و انسانی به هم مرتبط شدند، یکی از جلوه های بارز آن لذت پیش
بینی شده امپراتوران از زندگی پس از مرگ آسمانی بود.
Phaenomena آراتوس، شعر تعلیمی در هگزامترهای یونانی،
سروده ج. 270 قبل از میلاد، که طرح آسمانها و تأثیر آنها بر
زندگی انسانها را توصیف میکند، متنی ایدهآل برای بیان چنین
روابطی بود: الگوی آموزشی که هم در دسترس و هم زیبا بود و ستارگان
را با مفاهیم نظم الهی و انسانی ترکیب میکرد. . در طول دورهای
که از اواخر جمهوری روم و امپراتوری اولیه تا عصر اومانیسم مسیحی
امتداد مییابد، تأثیر این شعر بر محیط ادبی ظاهراً با اندازه
نسبتاً متوسط آن و نامعلوم بودن موضوع آن تناسب ندارد. بین قرن
اول پیش از میلاد و رنسانس بارها به لاتین ترجمه شد و تأثیری
ماندگار در خارج از ژانر فوری خود داشت.
آراتوس و سنت نجومیبا نگاهی به شعر در پرتو کیهان شناسی
غربی به پرسش محبوبیت آراتوس پاسخ می دهد. این استدلال می کند که
Phaenomena وسیله ای ایده آل برای ادغام \"داده های\"
نجومی در کیهان شناسی انتزاعی است که یک ویژگی تعیین کننده سنت
غربی است. این کتاب متن آراتوس را در شبکه ای نزدیک از تعاملات
متنی قرار می دهد که از خود متن شروع می شود و در قرن شانزدهم با
کوپرنیک به پایان می رسد. همه مکالمات بین متن و جانشینان آن به
نوعی تعادل بین کیهان شناسی و اطلاعات را تجربه می کنند. متن یک
objet d'art بیاثر نبود، بلکه موجودی پویا بود که در
بحثهای جاری درباره مکان و نقش ستارگان در جهان، رنگهایی اغلب
در تضاد به خود میگرفت. Emma Gee با این پرداخت دقیق به
شعر آراتوس و استقبال از آن، یک اثر ادبی عجیب و غریب را در
زمینههای فرهنگی متوالی خود قرار میدهد و معیاری برای تحقیقات
بیشتر فراهم میکند.
Why were the stars so important in Rome? Their literary
presence far outweighs their role as a time-reckoning device,
which was, in any case, superseded by the synchronization of
the civil and solar years under Julius Caesar. One answer is
tied to their usefulness in symbolizing a universe built on
"intelligent design." From Plato's time onwards, the stars are
most often seen in literature as evidence for a divine plan in
the layout and maintenance of the cosmos. Moreover,
particularly in the Roman world, divine and human governance
came to be linked, one striking manifestation of this being the
predicted enjoyment of a celestial afterlife by emperors.
Aratus' Phaenomena, a didactic poem in Greek
hexameters, composed c. 270 BC, which describes the layout of
the heavens and their effect on the lives of men, was an ideal
text in expressing such relationships: a didactic model which
was both accessible and elegant, and which combined the stars
with notions of divine and human order. Across a period
extending from the late Roman Republic and early Empire until
the age of Christian humanism, the impact of this poem on the
literary environment is apparently out of all proportion to its
relatively modest size and the obscurity of its subject matter.
It was translated into Latin many times between the first
century BC and the Renaissance, and carried lasting influence
outside its immediate genre.
Aratus and the Astronomical Tradition answers the
question of Aratus' popularity by looking at the poem in the
light of Western cosmology. It argues that the
Phaenomena is the ideal vehicle for the integration of
astronomical "data" into abstract cosmology, a defining feature
of the Western tradition. This book embeds Aratus' text into a
close network of textual interactions, beginning with the text
itself and ending in the sixteenth century, with Copernicus.
All conversations between the text and its successors
experiment in some way with the balance between cosmology and
information. The text was not an inert objet d'art,
but a dynamic entity which took on colors often in conflict in
the ongoing debate about the place and role of the stars in the
world. With this detailed treatment of Aratus' poem and its
reception, Emma Gee resituates a peculiar literary
work within its successive cultural contexts and provides a
benchmark for further research.