Arabic Disclosures: The Postcolonial Autobiographical Atlas

افشای عربی تجزیه و تحلیل مقایسه ای از نوشته زندگینامه پسااستعماری عربی را به خوانندگان ارائه می دهد.

در عربی. افشاگری ها محسن ج. الموسوی ژانر زندگی نامه را در سنت مدرن نوشتار ادبی عربی از اوایل دهه 1920 تا کنون بررسی می کند. الموسوی در مقدمه اشاره می‌کند که هدف این کار بررسی کلیت زندگی‌نامه‌نویسی به زبان عربی مدرن نیست، بلکه به‌کارگیری مجموعه‌ای از ویژگی‌ها و رویکردهای مشخص شده است که از انواع مطالعات نظری این ژانر برگرفته شده است. مجموعه‌ای از آثار زندگی‌نامه‌ای به زبان عربی، که به دلیل روش‌شناسی‌های مختلف، زمینه‌های تاریخی متفاوتی که در آن تصور و نوشته شده‌اند، و زندگی‌های متفاوتی که نویسندگان درگیر تجربه کرده‌اند، انتخاب شده‌اند.

کتاب در بستر وسیع‌تر فضای زندگی‌نامه‌ای آغاز می‌شود، جایی که نظریه‌های بوردیو، باشلار، باختین و لوفور مطرح می‌شوند و سپس راه‌های متعددی را در نظر می‌گیرد که آگاهی پسااستعماری از فضا بر نوشته‌های بسیاری از نویسندگانی که آثارشان تأثیر گذاشته است. بررسی می شوند. الموسوی که به ترتیب زمانی سازماندهی شده است، با اولین نمونه مدرن کار زندگینامه در کتاب طهاححسین، که به انگلیسی با عنوان جریان روزهای ترجمه شده است، آغاز می شود. الموسوی برخی از پیشگامان اصلی در توسعه اندیشه و بیان ادبی نوین عربی را مورد مطالعه قرار می دهد: جرجی زیدان، میکضیل نعیمه، احمد امین، سلامه موسی، سید قطب، و آثار ترجمه نشده از نوامحمد و منتقدان برجسته. آلیا را فهرست کنید ممدوح و دیگران. او همچنین زندگی نامه تعدادی از زنان از جمله نوال السعدوی و فدوی طوقان و نویسندگان داستان را بررسی می کند. این کتاب نقشه ای از اندیشه و فرهنگ عرب در تعاملات متعدد خود با سایر فرهنگ ها ترسیم می کند و برای محققان و دانشجویان ادبیات تطبیقی، مطالعات عربی، و مطالعات خاورمیانه، اندیشه فکری و تاریخ مفید خواهد بود.

Arabic Disclosures presents readers with a comparative analysis of Arabic postcolonial autobiographical writing.

In Arabic Disclosures Muhsin J. al-Musawi investigates the genre of autobiography within the modern tradition of Arabic literary writing from the early 1920s to the present. Al-Musawi notes in the introduction that the purpose of this work is not to survey the entirety of autobiographical writing in modern Arabic but rather to apply a rigorously identified set of characteristics and approaches culled from a variety of theoretical studies of the genre to a particular set of autobiographical works in Arabic, selected for their different methodologies, varying historical contexts within which they were conceived and written, and the equally varied lives experienced by the authors involved.

The book begins in the larger context of autobiographical space, where the theories of Bourdieu, Bachelard, Bakhtin, and Lefebvre are laid out, and then considers the multiple ways in which a postcolonial awareness of space has impacted the writings of many of the authors whose works are examined. Organized chronologically, al-Musawi begins with the earliest modern example of autobiographical work in Ṭāhā Ḥusayn’s book, translated into English as The Stream of Days. Al-Musawi studies some of the major pioneers in the development of modern Arabic thought and literary expression: Jurjī Zaydān, Mīkḫāˀīl Nuˁaymah, Aḥmad Amīn, Salāmah Mūsā, Sayyid Quṭb, and untranslated works by the prominent critic and scholar Ḥammādī Ṣammūd, the novelist ʿĀliah Mamdūḥ, and others. He also examines the autobiographies of a number of women, including Nawāl al-Saʿdāwī and Fadwā Ṭūqān, and fiction writers. The book draws a map of Arab thought and culture in its multiple engagements with other cultures and will be useful for scholars and students of comparative literature, Arabic studies, and Middle Eastern studies, intellectual thought, and history.