Antigen Antibody Interactions

1. 1 سازمان سیستم ایمنی یکی از مهم ترین مکانیسم های بقای مهره داران توانایی آنها در تشخیص و پاسخ به هجوم میکروب های بیماری زا است که به طور مداوم در معرض آنها قرار دارند. مجموعه سلول‌های میزبان و مولکول‌های درگیر در این عملکرد پاسخ 12 شناسایی، سیستم ایمنی آن را تشکیل می‌دهد. در انسان، حدود 10 سلول 20 (لنفوسیت) و 10 مولکول (ایمونوگلوبولین) را شامل می شود. توسعه انتوژنیک آن به دلیل نیاز به توانایی پاسخگویی به انواع تقریباً نامحدودی از پیکربندی‌های مولکولی بر روی مواد خارجی محدود می‌شود، در حالی که به طور همزمان نسبت به پیکربندی‌های روی اجزای خود بی‌اثر باقی می‌ماند. بنابراین تکامل یافته است تا با دقت بسیار خوبی بین الگوهای مولکولی تمایز قائل شود. مواد خارجی که پاسخی را القا می کنند، آنتی ژن نامیده می شوند، معمولاً مولکول های بزرگی مانند پروتئین ها و پلی ساکاریدها هستند. بخش هایی از اینها که ایمونوگلوبولین ها با آنها تعامل دارند اپی توپ یا تعیین کننده نامیده می شوند. یک اپی توپ معمولی پروتئین ممکن است از پیکربندی تشکیل شده توسط آرایش فضایی چهار یا پنج اسید آمینه تشکیل شده باشد و دارای ابعاد خطی متوسط ​​حدود 20 A باشد.

1. 1 Organization of the Immune System One of the most important survival mechanisms of vertebrates is their ability to recognize and respond to the onslaught of pathogenic microbes to which they are conti- ously exposed. The collection of host cells and molecules involved in this recognition­ 12 response function constitutes its immune system. In man, it comprises about 10 cells 20 (lymphocytes) and 10 molecules (immunoglobulins). Its ontogenic development is c- strained by the requirement that it be capable of responding to an almost limitless variety of molecular configurations on foreign substances, while simultaneously remaining inert to those on self components. It has thus evolved to discriminate, with exquisite precision, between molecular patterns. The foreign substances which induce a response, called antigens, are typically large molecules such as proteins and polysaccharides. The portions of these with which immunoglobulins interact are called epitopes or determinants. A typical protein epitope may consist of a configuration formed by the spatial arrangements of four or five amino acids and have an average linear dimension of about 20 A.