Anspruch und Rechtfertigung: Eine Theorie des rechtlichen Denkens im Anschluss an die Phänomenologie Edmund Husserls

ادعا و توجیهتئوری پدیدارشناختی «استدلال قانونی» را توسعه می‌دهد. این اولین بررسی سیستماتیک آن دسته از ساختارهای آگاهی است که زمینه سازی، شناسایی و توجیه را در وهله اول ممکن می سازد.

سوال اساسی این است که چگونه می توان ادعاهای حقوقی ذاتی در احکام معرفتی و اخلاقی را به عنوان ویژگی اساسی تجربه درک کرد. این پایان نامه پاسخی ژنتیکی به این سوال ارائه می دهد. او ماهیت حقوقی تفکر را به یک ادعای اصلی بازمی‌گرداند که آگاهی همیشه در هنگام تجربه در معرض آن قرار دارد. بنابراین ساختارهای حقوقی باید به عنوان یک پاسخ قبلی به یک قابل خطاب درک شود.

این کتاب هر دو حوزه اخلاقی و معرفت‌شناختی را بررسی می‌کند و پدیدارشناسی ژنتیکی هوسرل در تجربه و قضاوت زمینه‌ی روش‌شناختی را تشکیل می‌دهد. همچنین خوانشی جدید و جامع از نوشته‌های هوسرل درباره اخلاق و همچنین گفت‌وگوی انتقادی با اخلاق دگرگونی لویناس و اخلاق گفتمان آپلز ارائه می‌دهد.

Anspruch und Rechtfertigung entwickelt eine phänomenologische Theorie des ‘rechtlichen Denkens’. Dabei handelt es sich um eine erste systematische Untersuchung derjenigen Bewusstseinsstrukturen, die ein Begründen, Ausweisen und Rechtfertigen überhaupt erst ermöglichen.

Die grundlegende Frage ist, wie Rechtsansprüche, die sowohl erkenntnistheoretischen als auch ethischen Urteilen inhärent sind, als ein Grundmerkmal des Erfahrens verstanden werden können. Die vorliegende These gibt eine genetische Antwort auf diese Frage. Sie führt den Rechtscharakter im Denken auf einen ursprünglichen Anspruch zurück, dem Bewusstsein im Erfahren immer schon ausgesetzt ist. Rechtliche Strukturen müssen daher als eine prädikative Antwort auf ein vorprädikatives Angesprochen-Sein begriffen werden.

Das vorliegende Buch untersucht sowohl den ethischen als auch den erkenntnistheoretischen Bereich, wobei Husserls genetische Phänomenologie in Erfahrung und Urteil den methodischen Hintergrund bildet. Es bietet außerdem eine neue und umfassende Lektüre von Husserls Schriften zur Ethik, sowie einen kritischen Dialog mit der Alteritätsethik von Levinas und der Diskursethik Apels.