An Island Called Home: Returning to Jewish Cuba

یهودیان یدی زبان فکر می کردند که کوبا در سفر به ایالات متحده زمانی که به ایالات متحده رسیدند، فکر می کردند که قرار است صرفاً در سفر به ایالات متحده باشد. کشور جزیره ای در دهه 1920 آنها حتی آن را "هتل کوبا" نامیدند. اما سالها گذشت و بسیاری از یهودیانی که از ترکیه، لهستان و اروپای جنگ زده به آنجا آمده بودند در کوبا ماندند. جزیره محبوب دیگر هتل نبود و کوبا در نهایت به "خانه" تبدیل شد. اما پس از به قدرت رسیدن فیدل کاسترو در سال 1959، اکثریت یهودیان با رژیم کمونیستی او مخالفت کردند و در یک مهاجرت دسته جمعی آن را ترک کردند. اگرچه آنها زندگی خود را در ایالات متحده بازسازی کردند، اما برای از دست دادن جامعه یهودی که در جزیره ساخته بودند عزادار شدند.

روت بهار در کودکی پنج ساله خود گرفتار مهاجرت یهودیان از کوبا شد. او که در ایالات متحده بزرگ شده بود، در مورد یهودیانی که عقب مانده بودند شگفت زده شد. آنها چه کسانی بودند و چرا ماندند؟ چه آثاری از حضور یهودیان، از گورستان ها، کنیسه ها و تورات باقی مانده است؟ چه کسی از این میراث مراقبت می کرد؟ چه خاطرات یهودی توانسته بودند در سالهای بی خدایی انقلابی جان سالم به در ببرند؟

جزیره ای به نام خانه داستان سفر بهار به جزیره برای یافتن پاسخ این سؤالات است. برخلاف تصویر عجیب و غریبی که رسانه‌های آمریکایی ارائه می‌کنند، بهار جنبه‌ای از یهودیان کوبایی را آشکار می‌کند که تکان‌دهنده و شخصی است. عکس‌های تکان‌دهنده او از افرادی که ملاقات می‌کند با عکس‌های حساس عکاس اهل هاوانا، هامبرتو مایول، که با او سفر کرده است، همراه است.

نثر شاعرانه و دلسوزانه بهار و عکس‌های سایه‌دار و پرچرب مایول با هم، پرتره‌ای فراموش‌نشدنی را خلق می‌کنند. از جامعه ای که بسیاری آن را دیده اند، هرچند عده کمی آن را درک کرده اند. این کتاب اولین کتابی است که هم نشاط و هم دلشکستگی پشت پروژه زنده نگه داشتن شعله خاطره یهودیان در کوبا را نشان می دهد.

Yiddish-speaking Jews thought Cuba was supposed to be a mere layover on the journey to the United States when they arrived in the island country in the 1920s. They even called it “Hotel Cuba.” But then the years passed, and the many Jews who came there from Turkey, Poland, and war-torn Europe stayed in Cuba. The beloved island ceased to be a hotel, and Cuba eventually became “home.” But after Fidel Castro came to power in 1959, the majority of the Jews opposed his communist regime and left in a mass exodus. Though they remade their lives in the United States, they mourned the loss of the Jewish community they had built on the island.

As a child of five, Ruth Behar was caught up in the Jewish exodus from Cuba. Growing up in the United States, she wondered about the Jews who stayed behind. Who were they and why had they stayed? What traces were left of the Jewish presence, of the cemeteries, synagogues, and Torahs? Who was taking care of this legacy? What Jewish memories had managed to survive the years of revolutionary atheism?

An Island Called Home is the story of Behar’s journey back to the island to find answers to these questions. Unlike the exotic image projected by the American media, Behar uncovers a side of Cuban Jews that is poignant and personal. Her moving vignettes of the individuals she meets are coupled with the sensitive photographs of Havana-based photographer Humberto Mayol, who traveled with her.

Together, Behar’s poetic and compassionate prose and Mayol’s shadowy and riveting photographs create an unforgettable portrait of a community that many have seen though few have understood. This book is the first to show both the vitality and the heartbreak that lie behind the project of keeping alive the flame of Jewish memory in Cuba.